vrijdag 14 augustus 2015

Dodo


Dodo

 


We zaten met zijn viertjes in de trein naar Londen. Er was een plekje vrij, doordat er een driepersoonsbank was tegenover een tweepersoonsbank. Bij de volgende halte ging er een man bij ons zitten en ik zei: ”Goodmorning!”. Verrast glimlachend zei hij hetzelfde terug.

Hij was ergens in de vijftig, klein van stuk, van Indische origine zoals zovelen in Engeland. Na een tijdje geprobeerd te hebben iets te begrijpen van het taaltje wat we met elkaar spraken, vroeg hij verlegen welke taal dit was. We raakten aan de praat. Zoals bijna iedereen in de wereld was ook hij wel eens in Amsterdam geweest. Omdat hij het idee kreeg dat we veel reisden met onze kinderen, vroeg hij of we wel eens in Mauritius waren geweest. Dat moesten we ontkennend beantwoorden. Hij schijnt daar veel zaken te doen en haalde twee a4-tjes uit het  plastic tasje wat hij bij zich had, ze zaten met een nietje aan elkaar. Zijn businessplan.

Als het over Mauritius gaat, gaat het natuurlijk ook over de Dodo. “Hoe zat dit ook alweer?”, vroegen de kinderen.
Het dier was ongeveer een meter hoog en kon venijnig van zich afbijten met zijn grote snavel. Verder zou hij vrij hulpeloos zijn geweest. Zijn voedsel bestond uit zaden en vruchten. De dodo kon niet vliegen, ondanks dat hij verwant was aan de vogelonderfamilie uit de orde van duifachtigen.
Het eiland was nog onbewoond toen enkele schepen uit de Tweede Schipvaart in 1598 het eiland aandeden om vers water en voedsel te zoeken. Ze noemden het eiland Mauritius naar prins Maurits, de zoon van Willem van Oranje.
De loopvogel leed wel enigszins onder de gevolgen van de kolonisatie, maar zou daardoor niet uitsterven. Er zijn onderzoekers die veronderstellen dat de dodo vooral uitstierf door toedoen van die dieren, bijvoorbeeld door het gewroet van de varkens en door de honden, ratten en apen die het op de eieren en het gebroed hadden voorzien. Ook het kappen van de bomen is waarschijnlijk van invloed geweest. Het opmerkelijke is dat er van vele uitgestorven vogelsoorten een geprepareerde vogel aanwezig is (opgezette vogel of balg). Van de dodo is er echter geen enkele bewaard gebleven; alleen diverse botjes resteren nog. We kunnen alleen via de overblijfselen, beschrijvingen, tekeningen en schilderijen een idee krijgen van hoe een dodo er ongeveer uit gezien kan hebben. Het beeld van de vaak weergegeven dikke ingezakte dodo zou dus wel eens niet kunnen kloppen.

Hij lachte en fantaseerde met ons mee en verwees nogmaals naar zijn a4-tjes met een nietje, als we ooit naar Mauritius wilden gaan mochten hem mailen. Op zoek naar de verhalen van de Dodo.

Sommige mensen ontmoet je met een reden.

Cowgirl...




Cowgirl

 

30 juli

Vandaag heb ik paardgereden. Ja, echt waar! Voor het eerst in mijn leven bovenop de rug van een knol!

De kinderen wilden zo graag eens paardrijden. Ik heb er niks mee, nooit wat mee gehad ook. Dat gedweep met die pony´s, meiden met een verzorgpaard, dat adoreren van een ros, nooit paardenromans gelezen ook. Niks voor mij.

Maar vandaag verbaasde ik mezelf en mijn gezin door te roepen: “Waarom gaan wij eigenlijk ook niet mee? Misschien wel een leuke ervaring? Ik heb gehoord dat ze door het bos lopen. Als we het ergens gaan doen, dan hier in New Forest.” En dat heb ik geweten!

We kregen een cap op en een lichtgevend hesje aan. Nadat we erop waren geklauterd kregen we wat instructies. Ik kreeg natuurlijk het kreupele paard met paranoïde schizofrenie en de behoefte om te pas en te onpas ergens te gaan poepen. Hij schrok van elk verkeerd zuchtje wind. Als er een pion stond die er gister niet stond sprong hij de bosjes in. “Try not to scream!”, zegt die paardenmeid tegen me.  “Pardon?”

Ik hoefde op zich niet veel te doen. Hij luisterde toch niet naar me. Als de rest in draf ging, ging hij er als een halve zool achteraan. Ik als een stuiterbal al mijn krachten gebruiken om er niet af te vallen. ”Waarom vond ik dit ook alweer een leuk ideeeeeeee…?” Een van zijn achterpoten slipte steeds weg in de modder. Ik schrijf poten ja, sorry. Die van mij was beslist geen edel dier.
 
 
 
“Als jij gespannen bent, dan wordt het paard dat ook”, zegt ze in het Engels tegen me. Ik gespannen? Hoe kom je daar nou bij? Ik geniet van de omgeving, maar mijn linkerbil voelt aan als rauwe biefstuk. Alhoewel… volgens mij voel ik hem helemaal niet meer.

Ik heb drie dagen last gehad van mijn paardrijspier. Wat voor spier? Mijn paardrijspier! Die loopt vanaf de binnenkant van je knie tot je stuitje. Iedereen heeft hem maar normaal gebruik je hem niet.  
En ik ga hem ook niet meer gebruiken.