Digi-peuters
Opiniepeiler
Maurice de Hond wilde een Steve Jobsschool oprichten, omdat hij vindt dat
kinderen van nu meer moeten leren werken met electronische middelen zoals iPad.
De Hond vindt dat scholen zich niet snel genoeg aanpassen en op een ouderwetse
manier lesgeven.
Aanpassen
aan de digitale ontwikkeling is bijna een onmogelijke opgave. Wat nu nieuw is,
is morgen alweer verouderd, nee! Erg verouderd!
We
hadden enkele jaren geleden smart-borden in elke groep aangeschaft, vanaf de
kleutergroepen. Supermodern, denk je dan. Maar je zag geen hond (sorry)op dat
bord, wat het zonlicht scheen er in en de ‘antieke’ tl-bak kon niet worden
gedimt. De helft van de klas aan de bril, want we gaan lekker modern naar het
smart-bord kijken. Not! Juffen van de oude garde schoten toch al lichtelijk in de stress.
”Wat is de toegevoegde waarde van zo’n bord in de klas nou helemaal?”
“Ik mis mijn krijtje zo!” En als juf Windows moest openen, deed ze een raam open.
Inmiddels kun je die borden weer op Marktplaats zetten, want er zijn nu borden, waarop je heel scherp kunt zien. Super natuurlijk: zonwering kan weer weg en de bril kan weer in de koker.
De nieuwe leerkrachten zijn bijna al helemaal digitaal geprogrammeerd. Hun smart-phone zit nog net niet vast geklonken in hun linkerhandpalm. Bij het horen van ping komt er nog net geen Pavlov-kwijl uit hun mondhoek.
Vanaf
januari 2013 gaan onze peuters ook een digitale start maken!
Op het touchscreen
aan de wand of op de tablet, leren deze digi-peuters al snel een spelletje te
doen of te kijken en luisteren naar een digitaal prentenboek.
Zo worden ze al
jong mediawijs gemaakt.
En dit
alles is verantwoord, gaat spelenderwijs, verschillende ontwikkelingsgebieden
worden geprikkeld, het is passend bij de leeftijd en interesse, het is van
educatieve waarde en we gaan mee met deze tijd!Uiteraard blijven de peuters ook (samen)spelen, puzzelen, kleien, tekenen, prentenboekjes lezen, bouwen, knutselen en bewegen in de ruimte.
Toen ik
‘vroeger’ met mijn kinderen in de wachtkamer van de huisarts zat, liet ik ze
naar het tafeltje in de hoek lopen. Op dat tafeltje lagen (naast de folders)
wat boekjes zonder kaft, puzzeltjes waarvan wat stukjes kwijt waren en
gesloopte autootjes.
Nu zie ik moeders hun telefoon geven aan hun wachtende peuter
in de buggy. Even een spelletje doen om de tijd te doden.
Daar zijn in ieder
geval niet de stukjes van kwijt!
