“Krokusbolletje,
kom eens uit je holletje!”
“Krokusbolletje,
kom eens uit je holletje! Met je bloempjes
blauw en geel, op je groene steel!” zingen de kinderen in koor. De
onderwijsassistente is met een schraper de witte verf van de sneeuwpoppen van
het raam aan het halen. Ze neuriet en wiegt mee op de maat. Onder het raam staan de narcissen
verwaand rechtop. De zon schijnt laag door het raam, ze zit er precies middenin
te turen. Ze moet zo even pauze houden, voordat ze er hoofdpijn van krijgt. De
warmste januari ooit gemeten. Daar gaat je kalender, niks is meer logisch. Van
de herfst direct naar de lente, er is geen winter aan te pas gekomen.
“Gaat het
nog wel sneeuwen, juf?”
”Dat weet
ik niet. Het is erg warm voor de tijd
van het jaar. In Amerika daar sneeuwt het wel. Heel erg zelfs. Zo erg dat de
mensen opgesloten zitten in hun huizen.”
”Gaaf!”
“Vet.” “Cool.” Klinkt het stoer. “Nou, cool, ja dat is het wel”, grapt ze. “Zo
gaaf is dat niet hoor.” Maar ach, weten zij veel. Ze denken alleen maar aan
sneeuwpret, sneeuwballen gooien en daarna hun tintelende vingers warmen een beker
warme chocomelk. Dat de winkels en scholen in Amerika nu onbereikbaar zijn, dat
boeit hen niet.
Tijdens het
buitenspelen komt Julian met een bezweet hoofd en zijn jas open bij de juf.
“Mag ik mijn jas uit?”, vraagt hij. “Nee, Julian, het is januari.” “Maar het is
warm…” “Ja, dat zie ik, dat je het warm hebt. Je bent ook zo aan het rennen.
Nee, je moet je jas aanhouden, anders vat je kou.” Julian druipt af.
Terwijl
hij wegloopt kijkt hij in de schuur met fietsjes, springtouwen, hoepels en
ander buitenmateriaal. Hij staat even stil om een blik te werpen op het houten
ding achterin: de slee.
De houten
slee waarop ze vorig jaar om deze tijd hebben gezeten en verschrikkelijk
gelachen hebben toen de juf hen rondtrok over het plein. De slee staat te
popelen om mee naar buiten te mogen gaan.
Eens per jaar mag hij naar buiten,
maar helaas zal hij nu een jaartje moeten overslaan.
Dit jaar wordt er niet
getrokken en gelachen om de kinderen die van de slee zijn gegleden. Dit jaar
geen tintelende vingers en gaan we niet zoeken naar een linkerhandschoen onder
de kapstok.
Krokusbolletje
kom eens uit je holletje… pfff!
