Zangvogels
Merel (geen grapje) staat haar idool op te wachten op
Schiphol. Ilse en Waylon zijn tweede geworden op het Eurovisiesongfestival! Wie
had dat gedacht? Niemand had dat gedacht! Nee! Niet doen alsof je het vanaf het
begin een mooi liedje vond, nee!
De allereerste keer bij DWDD stond het geluid
ook nog te zacht en iedereen die er na om commentaar werd gevraagd, voelde zich
enorm opgelaten om er iets moois over te zeggen. Net zoiets als met een lelijke
baby.
Je zegt van alles om het te ontwijken: “Wat lief, Wat leuk, Wat een leuke
kleertjes, Op wie lijkt ie? Wat slaapt ze lekker hè? Enzovoorts, et cetera.
Zo
was het ook met Calm after the storm. “Bescheiden… Ik mis wat… Tsja… wat zal ik
er van zeggen?”
Ilse bleef positief, kocht dure schoenen, huurde een
regisseur in voor het mooi in beeld brengen van het liedje en Waylon hield zijn
hoed op, ongeacht wat iedereen van zijn hoed vond.
Het is de laatste jaren een kermisact geworden, waarbij
de act belangrijker werd dan de zang. Gelukkig heeft Anouk vorig jaar de moed
gehad om het tij te keren. Ook ik dacht: wat moet Anouk daar nou? Maar
blijkbaar heeft ze de boel wakker geschud en de weg vrijgemaakt voor andere
artiesten. Nu Ilse en Waylon bijna hebben gewonnen, lijken de acts met een rad,
een schaatsster, een tweeling op een wip en wassende wijven super belachelijk!
En dat zijn ze ook!
Het gaat om een goed liedje!
Ik hoorde Jan Smit zeggen: “We zijn tweede, maar het
voelt als eerste.” Hmmm, dat heb ik schaatsers in Sotsji niet horen zeggen,
hoor. Als zij tweede waren, baalden ze als een stekker en niet zo’n beetje ook.
Conchita werd eerste en
maakte een punt.
Na een moeilijke jeugd vol pesterijen besloot Tom Neuwirth op
een dag om gewoon zichzelf te zijn! Hoe mooi is dat!?
Anno 2014 moet je kunnen
zijn wie je bent en geaccepteerd worden om je geaardheid.
In de media en ook in
de sociale media waren de reacties op Conchita niet mild en het blijkt dat men
toch nog helemaal niet zo tolerant is. De vele, zogenaamd grappig bedoelde, reacties over
Conchita maken vooral pijnlijk duidelijk dat haar statement nog hard nodig is.
De
grappen zijn hard: ”Je moet tegenwoordig uit kunnen komen voor je gebaardheid. Baardaap.
Doorgestoken baard. Als zij geen baard had, had ze dan ook gewonnen?”
Ze zong
heel goed en daar gaat het om!
En het statement wat zij heeft gemaakt is bonus:
“Tegen discriminatie en voor tolerantie!”
Rise like a Phoenix!
