‘Ik
kom voor de ponserloop!’
De
b zit weer in de maand! Pardon? De r zul je bedoelen! Nee, de b! De b van
bedelen. Via mijn kinderen kwam er al van alles en nog wat binnen: Jantje
Beton, De Grote Club Actie, de Schoenendoosactie en de sponsorloop. Natuurlijk doen we overal
aan mee. De opa’s en oma’s zijn ook wel te porren. Je doet mee, omdat je een
hart hebt en best wat euro’s kan missen voor het goede doel en ten tweede wil
je je kind niet met een leeg vel terug naar school sturen! Beetje sneu.
Maar
toen kwam het buurmeisje met haar Grote Club Actie langs en het voetballertje
van de hoek, maar ja, je kunt niet iedereen sponsoren, he? Vooruit dan maar:
twee euro voor de mevrouw van de Nierstichting… eurootje hier, eurootje daar.
En
toen kwamen er twee brutale jochies van twee straten verderop langs. Of ik
kinderpostzegels wilde kopen? ‘Nee, joh! Postzegels gebruik ik eigenlijk niet
meer. Ik doe steeds meer via de mail. Ik
heb de kinderpostzegels van vorig jaar nóg in de la liggen.’ Hij zit me
wantrouwend aan te kijken. ‘Ja, echt!’ Ik wilde ze bijna gaan halen om het te bewijzen.
Maar, hallo! Ik heb hier een jongetje van groep 7 of 8 voor me staan! Ze zijn
trouwens wel klein voor hun leeftijd, als ik ze met Scott vergelijk, maar
bijdehand! Hij keek me aan en toen schoot zijn blik naar de deurpost. Daar
bungelden nog, aan het laatste beetje plak, de postzegels van voorgaande jaren.
‘Ja’, zei hij, ‘ik zie het! Vorig jaar heeft u ze nog gekocht!’ Bewijs! (Hij
moet agent worden) Ik wens ze succes en ze lopen door.
Tring!
Ik kijk uit het raam, want ik verwacht niemand. Ik zie aanvankelijk niets, maar
als ik op mijn tenen sta, zie ik de bovenkant van een vrolijk kinderparaluutje.
Ik loop naar de deur en doe open. ‘He’!’ Het nakomertje van de achterburen is
een vrolijk meisje met krullen. Met haar kaplaarsjes en een parapluutje loopt
ze de buren langs. ‘Ik kom voor de
ponserloop!’, zegt ze slissend; ze is net aan het wisselen. ‘Kom maar even
binnen staan’ (want het gaat flink doorregenen.) ‘Hoeveel rondjes denk je te
lopen?’ dat weet ze niet, maar ik pak haar doorweekte blad papier uit een
kreukelig plastic tasje. Erop schrijven gaat moeilijk door de natte vlekken,
maar ik beloof dat ze voor elk rondje 0,10 krijgt.
Tip
voor bedelaars: neem je schattige zusje mee, van een jaar of 5, 6 mag ook.
Stuur haar door de stromende regen met haar gekleurde kaplaarsjes en lieftallig
parapluutje naar de buren! Succes gegarandeerd!
