Wees lief voor elkaar!

Wees lief voor elkaar!

Media… wie bepaalt wat we te zien krijgen, waardoor we worden beïnvloed?

Journalisten en media in het algemeen, voeden ons met onvolledige en eenzijdige berichtgeving over aanslagen en terreuracties over de hele wereld. Waarom krijgt het een meer aandacht dan een ander? We moeten oppassen dat er in Nederland geen censuur ontstaat. Er is juist nu behoefte aan objectieve, volledige en genuanceerde berichtgeving! Soms wordt iets direct al de wereld in geslingerd wat nog geen uur later al weer wordt weersproken. Wanneer er even wordt gewacht met het naar buiten brengen van berichtgeving kan suggestieve beeldvorming en stigmatisering worden vermeden. Lezers baseren hun mening op onvolledige berichtgeving. Reageren daardoor ook weer ongenuanceerd.

Hoe is het mogelijk in het tegenwoordige tijdperk van digitalisering, dat informatie niet klopt? Hoe is het mogelijk dat mensen van de radar verdwijnen? Big brother is watching you, toch? Je kunt geen scheet laten op social media of men weet het en ook wat je de dag ervoor had gegeten, met wie en in welke eettent.

Terrorisme is het zonder wettelijke grond plegen van ernstig geweld of ernstige dreiging met politiek of religieus doel, met het doel burgerslachtoffers maken en het voeden van collectieve angst. Door het verspreiden van haat wordt de samenleving opgesplitst. Een samenleving die toch al in verwarring is na de economische crisis. Een samenleving dat littekens heeft na eerdere beslissingen van hun politiek leiders (in heel de wereld!) Een samenleving dat nauwelijks hun vorige sociale vraagstuk, namelijk de vluchtelingen, heeft opgelost. Deze samenleving wordt nu geconfronteerd met haat en verderf.

Er zijn mensen die nu “over-alert” worden. Niet iedereen met een baard is een jihadist, maar kan ook gewoon een hipster zijn. Even serieus! Waarom is nu elk moslim een potentiële terrorist? Ik hoorde van de week een zogenaamde deskundige (die ook ineens als paddenstoelen uit de grond schieten) zeggen: ”Je moet oppassen wanneer ze elkaar broeders en zusters gaan noemen”. Sorry? Je kunt iemand als je zus beschouwen, ook al ben je niet biologisch maar wel emotioneel verbonden. “Brother van een andere mother”.

Is het nu erger dan ooit? Zijn er meer aanslagen dan vroeger? Misschien wel? Misschien niet? We hebben de IRA gehad, waardoor we (even) niet meer naar Londen durfden. ETA, PLO, enz. Daarnaast ‘lone wolfs’ die heel veel indruk maakten met hun afschuwelijke daden zoals: Breivik (2011, 77 doden), Tim McVeigh (Oklahoma 1995, 168 doden). 

Zijn we banger? Ja, misschien wel. In de tijd van een overschot aan media worden we ook bang gemaakt! Dan voelt de dreiging ook anders. Intenser waarschijnlijk. ‘Ver van mijn bed show’ komt nu wel heel dichtbij.

Nee, we worden niet gelukkig van de aanslagen. De wereld is totaal verziekt door de grote leiders van de wereld met te veel belangen in: macht, olie, geld, in plaats van: veiligheid, democratie en educatie.

Wat ik pas een onveilig idee vind, is dat de overheid bij gebrek aan opvangplekken asielzoekers op straat wil zetten. Dat is toch geen beleid! Iedereen snapt dat dit een hoofdpijnvraagstuk is, maar je kunt geen basisvoorziening beloven en ze dan op straat zetten!

Wat in dit licht ook echt niet kan is asielkindjes aan hun lot overlaten. Kinderrechten worden op grote schaal geschonden! Kinderen hebben recht op onderwijs en ontwikkeling!

Kinderen zijn in Molenbeek ook niet goed geholpen. Dat waren weliswaar geen asielzoekers, maar tweede of derde generatie kinderen waarbij de voorzieningen niet vanaf het begin goed zijn opgepakt. Ik verwijs graag naar een citaat van Nelson Mandela: “Education is the most powerful weapon which you can use to change the world”. Het begint bij de kinderen!

Wat moeten we doen?

Heb respect! Luister naar de ander! Leef in vrijheid! Geniet! Lach! Luister naar muziek! Hou van elkaar! Hou elkaar vast! Dans! Kwets niet! Vergeef! Glimlach! Geef je lach door! Gun! Wees lief! Zeg sorry! Groet! Laat iemand voor in de rij! Wees minder snel beledigd! Geef iemand onverwacht iets leuks! Nuanceer! Eet en drink waar je gelukkig van wordt! Laat de ander in zijn waarde! Rij voorzichtig op de weg, hij is immers niet alleen van jou! Grijp in wanneer het kan! Accepteer iemand zoals hij is! Let op je toon! Discrimineer niet! Kijk naar katten die schrikken van komkommers! Geef ongevraagd een kopje suiker aan de buren. Oh, nee, aangezien suiker slecht is, geef ze dan maar een avocado want daar  weet men in elke cultuur wel een lekker gerecht van te maken!

Kusje Silvana

                   

Wij houden van Oranje (braak), slingers, toeters en tattoos,

Wij houden van Oranje (braak), slingers, toeters en tattoos,

 

“En… Josh, wat wil jíj worden?”, vraagt de juf. Hij wist dat de vraag ging komen. Vorige week heeft juf Astrid deze opdracht opgegeven. Tot gisteren wist hij nog précies wat hij wilde worden! Maar als hij nu zegt dat hij voetballer wil worden, schiet de hele klas in een deuk! Hoe kan hij nou snel een ander antwoord verzinnen? En dat niet hetzelfde is als die kinderen voor hem! Hoezo dierenarts, violiste (gaap), danseres (yeah, right), tv-kok, stewardess.

Voetballer wilde hij worden! Wij houden van Oranje (braak), slingers, toeters en tattoos.

Bij de kassa als een hyena staan wachten op voetbalplaatjes “Sorry?’, Wuppies dan? “nee, joh, gekkie”, Uh.. iets anders van Oranje dan? “Grappig… en nou wegwezen!”.

Het zweet breekt hem uit. En dan kijkt hij hem aan. Hij staat achterin de klas. Ze hebben even oogcontact. “Meester” ’Ja?’, zegt de juf. “Ik wil meester worden! Net als meester Danny”.
De bel gaat, het is pauze.
En samen met meester Danny gaan ze een potje voetballen op het plein.

"Ik zag een heel klein voetballertje, huilend op een veldje, huilend, huilend heel de tijd alleen. Sta op voetballertje en droog je traantjes af. .....Tralalalalallalalala....

Geen bonus voor de juf!

Geen bonus, geen loonsverhoging, u mag niet langs Af en krijgt geen bonus, lijkt verdorie Monopoly wel! Alweer niet, en vaak bij het onderwijs... hoe kan dat?
Als je iemand een keer in het zonnetje moet willen zetten, zijn het de leraren. Iedereen heeft op school gezeten. De basis voor je verdere leven, je verdere opleiding. Het op één na meest beschimpte beroep.
De leraar heeft een hbo-opleiding, sommigen zelfs een post hbo, master dan wel WO-opleiding en krijgt niet wij zij/hij verdient.

Alweer geen loonsverhoging! Ik ga dit jaar het 25ste jaar in, heb niet alles onthouden maar dit hebben we onder andere al meegemaakt: 
Eerst waren we als rijksambtenaren particulier verzekerd, maar omdat we te weinig verdienden kregen we daar een vergoeding voor. U leest het goed: te weinig verdienden! Sinds de nieuwe zorgwet van 2007 betalen we ons net als iedereen blauw aan premies.
Dan was er die keer dat we een paar procent kregen, hoera! Maar daar moesten dan wel 14 adv-dagen voor ingeleverd worden. Een dooie mus!
Nu dreigt de loonverhoging ten koste te gaan van de pensioengelden! Weer een sigaar uit eigen doos!
Ik moet er ook nog even bij vertellen dat je na 15 onderwijs aan je top zit, en geen verdere groeimogelijkheden hebt. 

De leraar. De geiten wollen sokken softie meester. De juf met een zelfgehaakte tas. De fietstas vol met nakijkwerk. Mee op kamp, zonder overuren. Met "al die vakanties"waarin er van alles gebeurd: van lessen voorbereiden, klas in orde maken, methodes bestuderen, rapporten schrijven, schoonmaken, bijtanken.
Het is onze roeping, dus voelt de regering zich niet geroepen om iets te doen. We staken namelijk niet zo snel, want dat is niet in het belang van het kind! 

Als u haar ziet, die juf. Ze lijkt verdwaald in het bos. Voelt zich niet helemaal begrepen. Ze is eikeltjes aan het zoeken voor de herfsttafel.

Hoorde ik ze nou bij de bespreking van de nieuwe begroting op tv zeggen "nuchter blijven"? Nuchter blijven? Je zou er van aan de drank gaan!! Schandalig!

http://www.nu.nl/economie/4124008/onderwijspersoneel-krijgt-vooralsnog-geen-bonus.html 

http://www.telegraaf.nl/binnenland/24483659/___Nog__geen_bonus_onderwijs__.html

Veilig aan de hand van de juf

Veilig aan de hand van de juf

Vandaag begon ze. Nog geen drie jaar en naar de peuterspeelzaal, net zoals zovelen van haar leeftijd. Met pretoogjes kwam ze aan de hand van mama het schoolplein op. Gisteren was ze er samen met mama en papa voor het eerst geweest. Toen mochten ze samen een half uurtje spelen. Vandaag zou ze een half uurtje zonder mama gaan proberen.

Een paar weken geleden heb ik ze ingeschreven. In mijn allerbeste Engels en met de hulp van onze Syrische tolk. De ouders wilden niet te veel vertellen van hun reis hier naartoe, het is te pijnlijk… te moeilijk… en onze tolk vond het net zo moeilijk. Aangezien zij zelf haar land jaren geleden verliet, haar familieleden in onzekerheid achter moest laten. Van het huis waarnaar ze terug wilde keren is niets meer over dan een stapel stenen onder een dikke laag grijze stof.

Het was lastig om mama´s hand los te laten. Ze brulde en brulde. Trok aan de hand van de juf om duidelijk te maken dat ze ook naar buiten wilde. Naar mama. Natuurlijk naar mama! Mama die de hele reis bij haar was geweest, moet nu even een half uurtje weg. Ze bleef maar brullen. Dikke tranen rolden over haar wangetjes. Hopelijk zal ze niet alles van de reis hebben meegekregen. Wie ze zijn verloren onderweg, wie ze moesten achterlaten, dat weet ze vast niet. Daarvoor is ze te jong. Zal ze in een trein of een auto hebben gereisd? In een boot of een vrachtwagen? Ze zal het zich niet herinneren. Van asielzoekerscentrum naar asielzoekerscentrum. Telkens weer andere mensen, andere talen, andere geuren. Weer ergens anders slapen. Maar de angst die haar ouders voelden, die heeft zij ook gevoeld.

Sinds kort eindelijk een flat in een land heel ver weg. De juf verstaat je niet, maar haar hand is warm. En die laat je niet meer los. Langzamerhand nam de juf haar mee naar de andere kindjes. Haar oogjes nieuwsgierig, maar nog heel onwennig. En langzamerhand ging ze spelen, glimlachen, kijken, ontdekken en durfde zich open te stellen. Als een schaduw hield ze de juf in de gaten. Ze zal toch ook niet weggaan, he?

En na een half uurtje was daar mama weer. Mama was net zo angstig geweest, maar ook nieuwsgierig.

 

http://www.nu.nl/bootvluchtelingen/4118205/grote-eu-landen-willen-asielregels-vluchtelingen-herzien.html

http://www.ad.nl/ad/nl/1013/Buitenland/article/detail/4134264/2015/09/02/Verdronken-jongetje-geeft-vluchteling-een-nieuw-gezicht.dhtml

 

Dodo

Dodo

 

We zaten met zijn viertjes in de trein naar Londen. Er was een plekje vrij, doordat er een driepersoonsbank was tegenover een tweepersoonsbank. Bij de volgende halte ging er een man bij ons zitten en ik zei: ”Goodmorning!”. Verrast glimlachend zei hij hetzelfde terug.

Hij was ergens in de vijftig, klein van stuk, van Indische origine zoals zovelen in Engeland. Na een tijdje geprobeerd te hebben iets te begrijpen van het taaltje wat we met elkaar spraken, vroeg hij verlegen welke taal dit was. We raakten aan de praat. Zoals bijna iedereen in de wereld was ook hij wel eens in Amsterdam geweest. Omdat hij het idee kreeg dat we veel reisden met onze kinderen, vroeg hij of we wel eens in Mauritius waren geweest. Dat moesten we ontkennend beantwoorden. Hij schijnt daar veel zaken te doen en haalde twee a4-tjes uit het  plastic tasje wat hij bij zich had, ze zaten met een nietje aan elkaar. Zijn businessplan.

Als het over Mauritius gaat, gaat het natuurlijk ook over de Dodo. “Hoe zat dit ook alweer?”, vroegen de kinderen.

Het dier was ongeveer een meter hoog en kon venijnig van zich afbijten met zijn grote snavel. Verder zou hij vrij hulpeloos zijn geweest. Zijn voedsel bestond uit zaden en vruchten. De dodo kon niet vliegen, ondanks dat hij verwant was aan de vogelonderfamilie uit de orde van duifachtigen.
Het eiland was nog onbewoond toen enkele schepen uit de Tweede Schipvaart in 1598 het eiland aandeden om vers water en voedsel te zoeken. Ze noemden het eiland Mauritius naar prins Maurits, de zoon van Willem van Oranje.
De loopvogel leed wel enigszins onder de gevolgen van de kolonisatie, maar zou daardoor niet uitsterven. Er zijn onderzoekers die veronderstellen dat de dodo vooral uitstierf door toedoen van die dieren, bijvoorbeeld door het gewroet van de varkens en door de honden, ratten en apen die het op de eieren en het gebroed hadden voorzien. Ook het kappen van de bomen is waarschijnlijk van invloed geweest. Het opmerkelijke is dat er van vele uitgestorven vogelsoorten een geprepareerde vogel aanwezig is (opgezette vogel of balg). Van de dodo is er echter geen enkele bewaard gebleven; alleen diverse botjes resteren nog. We kunnen alleen via de overblijfselen, beschrijvingen, tekeningen en schilderijen een idee krijgen van hoe een dodo er ongeveer uit gezien kan hebben. Het beeld van de vaak weergegeven dikke ingezakte dodo zou dus wel eens niet kunnen kloppen.

Hij lachte en fantaseerde met ons mee en verwees nogmaals naar zijn a4-tjes met een nietje, als we ooit naar Mauritius wilden gaan mochten hem mailen. Op zoek naar de verhalen van de Dodo.

Sommige mensen ontmoet je met een reden.

Cowgirl...

Cowgirl

 

30 juli

Vandaag heb ik paardgereden. Ja, echt waar! Voor het eerst in mijn leven bovenop de rug van een knol!

De kinderen wilden zo graag eens paardrijden. Ik heb er niks mee, nooit wat mee gehad ook. Dat gedweep met die pony´s, meiden met een verzorgpaard, dat adoreren van een ros, nooit paardenromans gelezen ook. Niks voor mij.

Maar vandaag verbaasde ik mezelf en mijn gezin door te roepen: “Waarom gaan wij eigenlijk ook niet mee? Misschien wel een leuke ervaring? Ik heb gehoord dat ze door het bos lopen. Als we het ergens gaan doen, dan hier in New Forest.” En dat heb ik geweten!

We kregen een cap op en een lichtgevend hesje aan. Nadat we erop waren geklauterd kregen we wat instructies. Ik kreeg natuurlijk het kreupele paard met paranoïde schizofrenie en de behoefte om te pas en te onpas ergens te gaan poepen. Hij schrok van elk verkeerd zuchtje wind. Als er een pion stond die er gister niet stond sprong hij de bosjes in. “Try not to scream!”, zegt die paardenmeid tegen me.  “Pardon?”

Ik hoefde op zich niet veel te doen. Hij luisterde toch niet naar me. Als de rest in draf ging, ging hij er als een halve zool achteraan. Ik als een stuiterbal al mijn krachten gebruiken om er niet af te vallen. ”Waarom vond ik dit ook alweer een leuk ideeeeeeee…?” Een van zijn achterpoten slipte steeds weg in de modder. Ik schrijf poten ja, sorry. Die van mij was beslist geen edel dier.

 

 

 

“Als jij gespannen bent, dan wordt het paard dat ook”, zegt ze in het Engels tegen me. Ik gespannen? Hoe kom je daar nou bij? Ik geniet van de omgeving, maar mijn linkerbil voelt aan als rauwe biefstuk. Alhoewel… volgens mij voel ik hem helemaal niet meer.

Ik heb drie dagen last gehad van mijn paardrijspier. Wat voor spier? Mijn paardrijspier! Die loopt vanaf de binnenkant van je knie tot je stuitje. Iedereen heeft hem maar normaal gebruik je hem niet.  

En ik ga hem ook niet meer gebruiken.

 

Wat kost een Grieks eilandje nou eigenlijk?

Wat kost een Grieks eilandje nou eigenlijk?

 

De basis van onze beschaving gaat bijna ten onder als het eiland Atlantis, brokkelt af als de Akropolis.

Het land wat ons Griekse mythologie bracht en het alfabet. Wat ons leerde handel drijven en oorlogen voeren, de Spartaanse opvoeding, theater, filosofie, literatuur, wiskunde, architectuur en democratie. De Olympische spelen en de Marathon. Athene was, tot dat de Romeinen kwamen, de geestelijke hoofdstad van de wereld

In de jaren 80 gingen we er allemaal heen met onze verkering: Griekenland! Genoten van de heerlijke stranden, gastvrije mensen, traditionele huisjes en vooral heerlijk eten.

Er zijn zo’n 6000 (!) Griekse eilanden, die in zee om het vaste land verspreid liggen, hiervan zijn 227 eilanden bewoond. Je kunt een eiland mét bewoners kopen, word je gelijk burgemeester of van mij part koning, maar dat geeft zo’n gedoe. Makkelijker is het om een onbewoond eiland te kopen. Helemaal van je eigenste zelf. (Ik noem het stiekem alvast Silvanikos).

Stel we kopen met een vrienden- of familiegroep een eiland en bouwen daar wat huisjes op, kopen wat bootjes op van de lokale bevolking een eiland verderop. We leven van wat het land ons geeft en “redden” tegelijkertijd de Griekse bevolking van de ondergang. We zetten bijvoorbeeld een zwerfkattenopvangcentrum op, of een zwerfhondenopvangcentrum, een biologische bijenboerderij, doen aan in- en export of houden een kraampje van in olijfolie gebakken stroopwafels. We nemen het oer-Nederlandse watermanagement mee van bruggenbouwen, inpolderen en bouwen Grieks Giethoorn.

Wat betalen we dat van? Nou, heel simpel: van ons pensioenpotje! We konden van de week in de documentaire van Cees Grimbergen zien dat enkel de Amerikaanse adviseurs rijk worden van onze premies. Dus ik zeg: haal het geld uit die potjes en investeer het in een Grieks eiland. Minder risico, meer geluk! Voor ons blijft er toch niets meer over, tegen die tijd dat we 73 zijn en we aankloppen bij ons pensioenfonds lachen ze ons vierkant uit: ”Pensioen? Hahahaha, dat is zo 2006! Grapjas…”

We stoppen tien tot vijftien eerder met werken, verkopen onze huidige woning en vertrekken definitief naar de Griekse zon.

Terwijl ik dit bedenk gooi ik van plezier een bord kapot; Hoppa!!

 

 

http://www.grieksegids.nl/onroerend-goed/

http://www.grieksegids.nl/griekse-eilanden.php

http://newsmonkey.be/article/49061

 

Spion in de bosjes

Spion in de bosjes

In groepjes zie ik ze altijd bij elkaar staan. 

Soms schoffelend, soms papier en ander afval tussen de bosjes vandaan prikkend. 

Soms doen ze net alsof ze schoffelen. 

Ja, ik heb ze betrapt! Ik fantaseer dat ze eigenlijk spionnen zijn. 

Spionnen van de AIVD of iets anders geheimzinnigs. Net alsof schoffelend bespioneren ze ons. Een mooie vermomming kun je je bijna niet voorstellen. In een oranje hesje kom je ongemerkt overal. Oortjes in en met je collega-spion overleggen die een paar wijken verderop ook net alsof staat te schoffelen. 

Spionnen die op zoek zijn naar, ja, naar wat eigenlijk? Terrorisme? Illegaal opgeslagen wapens? Hennepkwekerijtje?

Helaas is dat niet zo. 

Je moet tegenwoordig schoffelen of prikken voor je uitkering. In een oranje hesje, terwijl de rest van de bevolking (zeg maar de werkenden) maar denken dat dit gedetineerden zijn of mensen die aan hun taakstraf werken. 

Daar sta je dan met je diploma, letterlijk op straat gezet door reorganisatie of de crisis.

Deze mensen zijn niet te beroerd om hun handen uit de mouwen te steken.

Ze hebben namelijk al die tijd gewoon gewerkt! Zijn geen profiteurs van de steun. Willen graag een baan, maar moeten nu schoffelen of prikken. 

Welk fantasieloos wezen heeft dit achter een bureau vandaan bedacht? 

Wees dan nog creatief en laat ze zelf reclame op de achterkant van hun hesje schrijven, zoals: “havenarbeider met 21 jaar ervaring zoekt nieuwe uitdaging” of “peuterleidster zoekt baan waar ik mijn talenten kan laten zien”.

Alles liever dan dit…

http://vlaardingen.sp.nl/nieuws/2015/05/doosjes-vouwen-of-schoffelen

http://www.volkskrant.nl/dossier-archief/schoffelen-voor-een-uitkering-nuttig-werk-of-dwangarbeid~a3579531/

Koningsdag 2015

Koningsdag 2015, wat leuk om te zien dat de drie prinsesjes gelukkig ook hele gewone kinderen zijn.

Voor het eerste hadden ze alle drie iets anders aan. Eindelijk mochten ze zelf iets uitzoeken. De capes waren wel tweedehands. Amalia had een andere kleur, dus die van haar was nieuw of van een Spaanse nichtje geweest of van een oud gordijn van Drakensteyn.

Een knot die niet lekker zat. “Ik zei toch dat ik het los wou, mam!” net als bij elk meisje van die leeftijd een hele strijd om die klitten eruit te krijgen ’s ochtends.

Die optocht van die boten was soms zo saai dat je elk prinsesje wel een geeuw zag onderdrukken. Amalia is duidelijk al meer getraind voor dit soort evenementen. Ze instrueerde haar jongere zusjes  geregeld met een por: “Wel zwaaien, hoor!”. Daar kwam dan weer een glimlachje op hun gezichtje tevoorschijn. “O, ja… lachen en zwaaien”.

Tussendoor mochten ze pauze houden. Ergens lunchen en de schoentjes even uit. Misschien wel even op de tablet, Facebook en Twitter bijwerken…

“met me vader naar boten gekeken… boring…”,

“er waren veel mensen die ik niet kon… whatever…  “,

“freakin’cold #Dordt”

“Mijn vader met zijn grapjes… schaam me dood”.
“Serieus?? #nooitmeerponcho”
 

Toen weer terug naar mama. Wat me op viel was dat ze alle drie in haar armen vielen. Was de pauze dan zo erg? Wat voor begeleiding zat daar bij? Stomme kindermeisjes? Vies eten? Weer gezond?

Daarna naar een geschiedenis-toneelstuk kijken.
“OMG, niet doorheen te komen.”
En toen weer lopen. Lopen en zwaaien. Zwaaien en lachen. Naar het volk. Het volk van Oranje.
Het volk in Oranje. Ik denk dat de meisjes van Oranje ook best zo’n oranje t-shirt aan zouden willen met een opschrift: “Willem, ik sta hier!”. Ze moesten vast een lach onderdrukken. Zo diadeem met rode, witte en blauwe veren of zo’n oranje hoed met bloemen. Ja, dat vinden de meisjes vast leuker dan die cape/poncho.
“Waarom is de cape niet oranje mama? “

“Oma had geen oranje gordijnen, Amelie, niet zeuren”. "Lachen en zwaaien! Zwaaien en lachen!"

http://www.ad.nl/ad/nl/31040/Koningsdag/article/detail/3984617/2015/04/28/Prinsesjes-zijn-al-kleine-fashionista-s.dhtml

Lentegeluk

Ik borstel de met mos en bladeren bedekte bank af voordat ik de kussen erop leg
Een verdwaalde slak haal ik er voorzichtig af
Zijn deurtje is verdroogd
Poes en ik nestelen ons op de zachte  kussens
Mijn hand voelt hoe zijn vacht de warmte van de zon absorbeert
Bij elk vogelgekwetter bewegen zijn oortjes
Na een flinke wasbeurt lijkt hij te ontspannen
Maar de vogels houden hem alert
Ik laat mijn gewassen haren drogen
poes wordt onrustig
Zijn staart beweegt
De vogels dagen hem uit
Veder op geronk van motoren die voor het eest naar buiten mogen
Verstoring
Ik doe mijn vest uit en laat mijn winterwitte  armen kennismaken met de eerste stralen
De eerste lentezon betekent gesmolten chocolade aflikken van je vinger
Lentegeluk

Rare vogels…

Rare vogels…

“Mevrouw, Weet u waar de Rillandhoeve is?” 

De een had een verrekijker en de ander een fototoestel in zijn hand. Ja, een fototoestel, geen telefoon met camerafunctie. `

Vogelaars.

Ik had de kop in het plaatselijke krantje gezien hoor: ”zeldzame Oosterse Tortel” en dat hij zich op zou houden in onze buurt, zo tussen de Frieslandlaan en de Rillandhoeve. Laat ons huis daar precies in het midden van liggen! 

Ik dacht van de week nog: ”Wat doen al die duiven in mijn achtertuin?” Schijtbeesten, zijn het. Vliegende ratten. Ik heb Pinky er nog op af gestuurd, die ze maar wat graag heeft verjaagd. Wist ik veel!

Al een week of twee sluipen ze rondom ons huis, die vogelaars. Nog nooit zoveel volk gezien in het plantsoen waar honden niet mogen poepen en het toch doen. 

Vogelaars die ons wezenloos aankijken. Vogelaars zijn toch een beetje mensenschuw, hoor. Op die ene na dan. Die ene die de weg vroeg. Die anderen keken naar hun voeten. 

De Oosterse Tortel is verdwaald. 

En of ‘all places’, komt hij bij ons terecht. Hoe leuk! Een beetje leven in de brouwerij in een buurt, waar nooit zo veel gebeurd… bijna saai (op ons na dan). 

Wel een beetje een sukkeltje die duif, want er is geen andere Oosterse Tortel om zich mee te vermenigvuldigen, en als hij met een huis-tuin-en keukenduif gaat paren sterft hij uit. 

Wat een dilemma. Wil je de laatste zijn der Mohikanen en je laatste tijd op aarde helemaal alleen doorbrengen? Of kies je dan maar voor een tuinduif? 

Neemt hij zijn duifje mee naar de  Zuid West-Siberische bossteppen en lage bergen van Zuid-Azië, en ze leefden nog lang en gelukkig? Dan wordt onze Nederlandse tuinduif daar een dwaalgast. 

Vanochtend vroeg liep er een ander groepje vogelaars, met rugzak, boekje en verrekijker heel opgewonden over het grasveld. Deze waren een stuk ouder dan die jongens van gisteren en keken vol verwachting naar de boomtoppen.

Pinky en ik hoefden elkaar alleen maar aan te kijken om elkaar te begrijpen en ik aaide hem over zijn bolle buik… Mjammmie… Oosterse Tortel!

http://www.deweekkrant.nl/artikel/2015/januari/07/zeldzame_oosterse_tortelduif 

De vrijheid van meningsuiting

De vrijheid van meningsuiting 

Een heel mooi streven …

Iedereen! 

Honderden Fransen, Belgen en Nederlanders vereenzelvigen zich met de omgebrachte spottekenaars. Iedereen staat als een blok voor de vrijheid van meningsuiting, schouder aan schouder. Terecht! Maar wordt ieders mening wel echt gewaardeerd?

We hebben nog niet zo lang geleden gezien, dat een andere mening helemaal niet altijd werd gewaardeerd. Als je maar een beetje durfde te zeggen dat zwarte piet misschien wel met zijn tijd zou mee moeten gaan, werd je via social media “opgehangen aan de hoogste boom”, je kon “een kogel door je kop krijgen”,  je “moest maar het land uit” of je werd als vrouw weggezet als “negerhoer”. 

Pardon?

Dus de vraag is, vindt iedereen de vrijheid van meningsuiting eigenlijk wel zo’n belangrijk recht? Mag je wel zeggen wat je vindt? Of vinden wat je vindt? Hoe wordt er in de maatschappij om gegaan met andersdenkenden? 

Er heeft gelukkig niemand in het echt een kogel door zijn kop gekregen in het pietendebat, maar op social media waren de dreigementen heel heftig. Een virtuele kogel, zeg maar.

In gewoon Nederlands staat het in de grondwet zo omschreven: 

In dit artikel is de vrijheid van meningsuiting geregeld. In onze democratie is het zo dat je niet eerst toestemming hoeft te hebben voordat je iets schrijft of zegt. We hebben in Nederland dus geen censuur. Dat betekent niet dat je alles mag zeggen en schrijven zonder dat je daarvoor straf kan krijgen. Dat kan namelijk wel. Als je bijvoorbeeld iets zegt dat voor andere mensen kwetsend of beledigend is, kunnen ze naar de rechter gaan. De rechter kan dan toch nog een straf opleggen.

Mag je alles tekenen, schrijven, roepen  wat je vind? Het antwoord is “Nee!” en je kan voor de rechter ter verantwoording geroepen worden. 

De rechter dus! 

Geen terreurorganisatie! Terreur staat niet boven de wet.

Ook Jozias van Aartsen veroordeelde de aanslag scherp en vond: 

“Vrijheid van meningsuiting zit in ons DNA als stad van vrede en recht”. 

Maar hoe zat het dan met de gefotoshopte foto van hem met een IS-beul? Dat wordt over het algemeen een walgelijke en ongepaste foto genoemd, maar valt het nog steeds onder de vrijheid van meningsuiting ? Of niet? Of moeten we dat aan de rechter overlaten? Of kun je de vrijheid van meningsuiting de ene keer wel en de andere keer niet heel belangrijk vinden, afhankelijk of de boodschap je aanstaat?

“Je suis Charlie!”

De partner van  Stéphane Charbonnier (Charb) zei: "Dezelfde mensen die nu achter het vaandel 'Je suis Charlie' lopen, verweten mijn man enkele weken geleden nog islamofoob en racist te zijn." 

Iedereen, honderden Fransen, Belgen en Nederlanders vereenzelvigen zich met de vermoorde spottekenaars, schouder aan schouder. 

Maar staat niet iedereen als een blok achter elkaar omdat we de terreurdaad afkeuren? Omdat we het allemaal belachelijk vinden dat die twee psychopaten hun “God” misbruiken als excuus voor hun daden? 

Amerika zwichtte onlangs ook voor Korea ivm de film The Interview. Dat was geen terreurgeweld, maar een cyberaanval. 

Hoe lang kunnen we de vrijheid van meningsuiting nog hooghouden?

Het is goed dat we een samenleving hebben zonder de censuur, laat de rechter maar uitspraak doen of iets beledigend, kwetsend, smaad of laster is.

Maar ik ben bang, dat vanaf nu iedereen de vrijheid van meningsuiting gaat gebruiken om alles, maar dan ook álles te zeggen wat hij denkt, want dat recht hebben “we” ons met zijn allen vandaag na 08-01-15 verworven. 

Ik hoop dat men zich eerst afvraagt of je ook je boodschap anders kan zeggen, zodat er minder mensen zich gekwetst of beledigd hoeven voelen. Want alleen dan maakt het de wereld een beetje mooier. Ik hoef namelijk geen kogel door mijn kop! Ook geen virtuele… 

Kunst, schilderijen, tekeningen, verhalen, gedichten, columns en liedjes houden de mensheid een spiegel voor. 

Een kritische spiegel! 

Satire! 

Een spiegel die ons gedrag weergeeft.

Die vrijheid van die satirische kritische spiegel is belangrijk voor de ontwikkeling van de mensheid. 

Zonder die spiegel gaat de mensheid ten onder … 

aan haat!

http://www.ad.nl/ad/nl/1040/Den-Haag/article/detail/3723110/2014/08/22/Opstelten-vindt-foto-met-Van-Aartsen-en-IS-beul-walgelijk.dhtml  

http://www.nu.nl/buitenland/3967928/zeker-twaalf-doden-in-parijs-bij-aanslag-satirisch-magazine.html  

http://www.nu.nl/weekend/3969571/moslimterrorist-loser-held-wil-worden.html