Miezer, buitje, regen, plensbui, stortbui…
Het weer is nogal heftig deze week. Van een windhoos in
Wijk bij Duurstede tot wateroverlast in Noord-Holland en sneeuw in de Ardennen.
Als een stilleven hangen ze over mijn radiator te
drogen. Een broek -ik denk maat 128- en twee paar verdrietige sokjes –gestreept
licht blauw met blauw.
Kleddernat werd ze binnen gebracht door de
overblijfjuf. Twee jongens hadden haar een duwtje gegeven. En toen lag ze
pardoes op haar buik in de vieze plas. “Oh!”, riepen ze stoer naar elkaar. Dat was
niet de bedoeling, zeiden ze achteraf, maar je ziet ze denken: ”Het zag er wel
vet spectaculair uit.” In haar maat werd snel wat verschoning gezocht.
Doorweekt kwam ze thuis, mijn puberdochter. Ze fietste
op het fietspad naar school en de auto links van haar vond het leuk om door de
plas te rijden. De hele golf van bruin water ging zo pardoes over haar heen.
Druipend hangt de broek over de douchedeur, maat small,
en twee troosteloze sokken. Ook haar sneakers zijn doorweekt. De hele ochtend
heeft ze tijdens de toets in die verkleumde kleding gezeten.
Wat is dat toch met plassen? Wat voor
aantrekkingskracht hebben ze ?
Het stoeltje maakt een zielige indruk. Er ligt een
plasje op. De leuning is klam en op de grond liggen een paar vette druppels. De
conciërge veegt ze met een theedoek weg.
De toets ging over het klimaat, opwarming van de aarde,
smeltende ijskappen en tsunami’s.
“En? Hoe ging de toets?”
Terwijl ze haar natte slierten haar naar achter gooit,
zegt ze: ”Makkie…”
