zaterdag 27 december 2014

Jaaroverzicht 2014






Jaaroverzicht 2014

Ik zit nu in mijn fuchsia onesie van een populaire budgetkledingketen te bedenken dat er bijna te veel gebeurd is het afgelopen jaar om er een overzichtelijke column van te schrijven. 

We hebben de verschrikkelijke vliegrampen en oorlogen, besmettelijke ziektes zoals vogelgriep en ebola nog nauwelijks verwerkt of onder controle en daar valt gewoon niets grappigs over te melden.

Terwijl ik schrijf, check ik af en toe mijn Facebook-account en krijg ik ineens ongevraagd “de mooiste 10 regenboogfoto’s van de wereld te zien”. Dat wordt gepost omdat ik een keer een mooie (vind ik) foto heb gepost van een regenboog.
Ben ik nu achterdochtig?
Nee dit is de waarheid!

Je krijgt vanaf volgende week -als zij vinden dat je taart waar je een halve dag voor in de keuken hebt gestaan en terwijl je om je heen kijkt naar je keuken je het gevoel hebt alsof er een poedersuikerbom is ontploft- ongevraagd advies van Dr Oetker. (“Nu is het tijd voor een echte taart mevr. Voorbach, geen misbaksel!”)
Als je een foto van jou met je geliefde, post, op een Hollandse strand met de oostenwind die hard in je omhoog gezette kraag duwt. Krijg je daarna een advitorial van een tropisch strand te zien.
(“Daar had u dus ook kunnen staan!”)
Wacht maar af!
Of je krijgt een plaatje te zien van een windjack van de ANWB.
Dat gaat gebeuren mensen!
Als je post wat je leuk vindt komt daar geheid een ongevraagde reactie op.

Dit jaaroverzicht gaat over zaken waar we niet om gevraagd hebben.
Terwijl ik dit post zal ik door allerlei instanties gecheckt worden op (te) kritische noten en gefilterd worden welke producten ik gebruik.
De technologie gaat zo snel dat de wetgeving er omheen nog moet worden aangepast.
Hoe belangrijk vinden we de wet op de privacy eigenlijk, als we alles op Facebook zetten? Van nieuwe schoenen tot misbaksels, alles is openbaar!

Hoe belangrijk is de wet op de vrijheid van meningsuiting nog, na de hack van Korea op Sony?
Dan zenden we die ´komische´ film toch niet uit. Een betere reclame voor The Interview konden ze niet bedenken bij de afdeling PR van Sony. Reclame zonder dat u er om gevraagd heeft.

Een hit zonder dat hij er om gevraagd heeft: Gary Fomdeck. Je gaat nog denken dat Gerard verpakt zit in Justin Bieber, Lady Gaga en Gordon.
Niet in Stomae, want die heb ik zelf gezien. Alhoewel, gezien zijn onnatuurlijk lange en dunne lichaam heb ik misschien de hele show naar een hologram zitten kijken.

Er is trouwens nog nooit zoveel gebeurd op het gebied van technologie als het afgelopen jaar: de 3d-printer wordt steeds meer gebruikt in de medische wereld, er wordt papier gemaakt van dierenpoep (daar zit wel een luchtje aan), een 3d-pen waarmee je in de lucht kan schrijven en een Deo-onderbroek tegen windjeslucht. Er is serieus al een tandenborstel die aangeeft wanneer het tijd is om naar de tandarts te gaan en er komt ook een trui die aangeeft wanneer je weer aan de deo moet.

Het wordt steeds gekker: je loopt de kledingwinkel in en als  je dacht dat die poortjes waren tegen diefstal, nee joh, dat is om je maten te scannen en je stijl. Je wordt dan met een geur naar je stijl gelokt. Jouw maat krijgt een kleurtje, zodat je precies eruit pakt wat je nodig hebt. “Nou, dat is precies wat ik zocht.” Ook toevallig. Scanpoortje die gelijk je maat meet. “Maatje 38, ik dacht het niet, mevrouw.”

Er komt in het midden van de supermarkt een kookeiland waar een wereldgerecht klaargemaakt wordt met de hartelijke groenten van Unilever en Hak. Koken wordt een beleving! Kom je thuis met allemaal eten waar je gezin niet om gevraagd heeft.

Hopelijk brengt 2015 datgene waar we wel om vragen.


http://www.speld.nl/2014/02/27/wifi-kunstheup-haalt-ouderen-uit-isolement/



















zaterdag 6 december 2014

Roodborstje




Roodborstje

Zo snel als hij gekomen was
Zo snel was hij weer weg
Het mooie kleine roodborstje
Buiten in de heg

Nog voor ik bij het raam was
Vond hij dat hij moest gaan
Het mooie kleine roodborstje
Liet mij teleurgesteld staan

Het mooie kleine roodborstje
Bij mij achter in de tuin
Kijkt me schichtig aan
Met zijn kopje ietwat schuin

Het mooie kleine roodborstje
Kijkt voorzichtig om zich heen
Er zijn meeuwen, duiven, mussen
Maar van roodborstjes is er enkel één

Mooi klein roodborstje
In mijn verkleurde struik
Op zoek naar lekkernijen
voor het vullen van zijn buik

Het mooie kleine roodborstje
Op zoek naar een gezel
De dans die daar op volgt
Is een waar liefdesspel

Zo snel als zij gekomen waren
Zo snel waren zij weer weg
De mooie kleine roodborstjes
Buiten in de heg

De mooie kleine roodborstjes
Kijken voorzichtig om zich heen
Duiven, mussen en ook meesjes komen mee
De roodborstjes zijn vanaf nu voor altijd met zijn twee

donderdag 23 oktober 2014

briefjes







Er was eens een vrouw uit Koewacht
Die schreef haar brieven met veel macht
De mensen boos en verontwaardigd
Wie doet er nou zo onaardig?
Van keurige Cristel hadden ze dat nooit gedacht!

Die Cristel… die kreeg een soort van ‘Gilles de la Tourette op papier’, volgens haar man van haar verkeerde medicijnen. 

Die Cristel heeft de afgelopen jaren de gelegenheid gehad om allerlei dorpsgenoten vervelende brieven te sturen, zonder dat er bij iemand een lampje ging branden? Dacht haar man dan niet: Ga je nu alweer een stukje lopen? Moeten er geen postzegels op die enveloppen? Voor wie zijn die brieven eigenlijk? Is dat pakje van 100 enveloppen alweer op?
Kreeg haar man ook van die brieven, vraag ik me dan af? 
Waarschijnlijk wel. 
En wat stond daar dan in? Wil ik weten! 
Ruim die gore stinksokken van je eens op, met je hondenkop. Je stinkt uit je richel, oude gerimpelde gebochelde bejaarde, zoek een hobby! Zo iets?  En zij maar schrijven. 
Schreef alles lekker van zich af! 
Moest ze ergens te lang in de rij wachten, schreef ze ’s avonds of die vrouw voor haar niet op een ander tijdstip boodschappen kon gaan doen, en waarom ze voor de hele week vreten insloeg, en of ze soms de hele straat eten moest geven? Bij weer een andere buurvrouw betichtte ze de kinderen van schreeuwen en of ze ze niet beter kon opvoeden? Of de buurman zijn hond niet lekker binnen kon houden? Of dat meisje van de overkant niet een keertje naar de kapper kon gaan? En haar vader kreeg een brief over zijn leuke nieuwe schoonzoon. 
Nou, als dat niet lekker opruimt in je hoofd!

En iedereen elkaar maar verdacht aankijken. Van wie komen die brieven? En eerst maar denken dat je de enige bent die zo’n brief krijgt. Tot dat iemand het durft te delen. Toen kwam de aap uit de mouw. Heb jij ook zo’n brief gekregen? 
Met wát erin? Ja… je hebt ook een dikke kont… nee, nee…sorry…

Toch maar beter de bijsluiter lezen dan in het vervolg: “… kan nare bijwerkingen geven, zoals eerlijkheid in de lompste vorm van het woord… met verstoting uit de maatschappij tot gevolg… ”

Als je dan toch zo graag brieven wil schrijven naar mensen, neem dan het voorbeeld van de 14-jarige Jacob die brieven schrijft aan onbekende eenzame bejaarden. 

En als je graag lieve briefjes wil lezen, bewaar dan de liefste briefjes je hele leven. Ik bewaar ze op plekjes waar ik ze niet verwacht en ik ze op onverwachte momenten plotseling kan vinden. Die onverwachte momenten komen namelijk altijd op het juiste moment. 









vrijdag 22 augustus 2014

Van onderaf bekeken



Van onderaf bekeken

Omdat het vandaag waarschijnlijk de lekkerste dag van de maand augustus wordt en ze inmiddels het plafond en behang van alle kanten hebben gezien, gaan we er op uit!
Het wordt de Diergaarde en oma mag ook mee.

Omdat dochterlief niet de hele Diergaarde op krukken kan lopen, bestel ik van tevoren een degelijke rolstoel. Er wordt mij verteld dat het dan wel vijftig euro borg kost, maar dat nemen we dan maar op de koop toe. Bij aankomst op de parkeerplaats worden we braaf naar een plekje gedirigeerd. Ik hoop eigenlijk dat ik mijn manke dochter naar de ingang kan rijden om daarna een parkeerplekje te gaan zoeken, maar helaas. Dan doet ze dit stuk maar op krukken. Bij de ingang staat haar rolstoel inderdaad te wachten en ik overhandig het biljet waarna ik een reçu krijg. Ok, daar gaan we dan! De rugzak kunnen we mooi achterop hangen, dat scheelt. Waar nu de krukken gelaten? We zien dat je wel je krukken kwijt kunt bij de achenebbisj rolstoel die je voor een euro kan lenen, maar natuurlijk niet in deze degelijke rolstoel. Dat betekent dat oma, rugbybroertje of ik zei de gek om beurten de krukken mee mogen leuren. En we zullen haar ook om de beurten duwen. Op zich kan zich zelf ook voortbewegen met haar handen, alhoewel de ondergrond dit niet altijd toelaat. De Diergaarde blijkt voor iemand in een rolstoel een ware survivaltocht!

Allereerst is het nergens vlak! Dat is op zich niet altijd erg en past het in de stijl van een dierentuin, maar je duwt je als rolstoelbegeleider de blubber! Het pad richting de olifanten bijvoorbeeld is eigenlijk niet te doen. Een heuvelachtig landschap met kuilen en gaten. De laatste hindernis is een flink gapend gat met regenwater erin. Die laten we maar voor wat het is en proberen de hellingproef naar beneden te doen. Niet vooruit naar beneden, omdat dochterlief dan getorpedeerd wordt, dus dan maar achteruit naar beneden. Aangezien ik geen ogen in mijn achterhoofd heb, zie ik de kuil niet. Gelukkig komt er een stoere jonge vader met spierballen te hulp die de rolstoel veilig onderaan de heuvel krijgt. Fieuw!

In het Oceanium is de vloer trouwens prima te doen. Daar komen we een ander obstakel tegen. Het waterniveau is hoger dan ongeveer 1 meter 30. Dat betekent dat iemand in een rolstoel de dieren op de kant niet kan zien en dus tegen het troebele water zit te staren. Boeiend...
Ook bij de giraffen is geen rekening gehouden met rolstoelen. Rijden we de hele heuvel op naar het verblijf. Binnen kan je op een verhoger gaan staan om zo naar de lieve koppen van de giraffen te kijken. Iemand in een rolstoel ziet hooguit de twee hoorntjes van de giraf net boven de balustrade uit piepen!
Bij meerdere dieren kwamen we verhogers, een paar treden naar beneden of naar boven tegen. Die dieren zijn verboden toegang voor rolstoelers!

In de restaurants kun je ook bijna niet bij bestek, suiker-, zout- en peperzakjes en servetten. ''Servicetafel'' noemen ze dat.
Maar een lichtpuntje is dat je vooraan mag zitten bij de vogelshow! Alhoewel de wielen vast bleven zitten in het beregende schelpenpad.
We schuilen een maal voor de regen. Achter de bomen zien we een tempel met mensen eronder. Misschien is er ook nog plek voor ons? We racen erheen, maar wat blijkt? De vloer van de Japanse tempel is bewerkt met open gaten en kunnen we er niet in staan met de rolstoel. Dan maar even terug onder een dikke boom. We worden vergezeld door een echtpaar met hun invalide zoon.

We hebben niet elke invalidentoilet gebruikt. Allereerst valt het ons op dat ze altijd geopend zijn en we geen sleutel ergens hoeven op te halen. Dat scheelt! Bij de eerste wc hangt de spiegel zo hoog dat dochterlief er nauwelijks in kan kijken. Hoef je niet te kijken of je make-up is doorgelopen? Hang dan geen spiegel op! Bij een ander toilet moet ze eerst een drempel over. Als je lang en breed je rolstoel in het toilet krijgt, blijkt dat dat deze deur voor de deur van de andere toiletten staat en de boel blokkeert waardoor mensen niet naar buiten kunnen zonder de deur weer terug te duwen tegen je rolstoel aan. En het toppunt is die ene wc op die heuvel. Als je uit het toilet komt kun je je eigenlijk alleen maar via het grasveld de heuvel af laten afrollen. Wat hebben we gelachen!!

Beste directeur van de Diergaarde,

Gezien bovenstaande ervaringen geven wij u de tip om uw dierentuin eens in een rolstoel te verkennen. Graag te samen met uw team, tijdens een teamdag of zo? Dan kunnen jullie zelf ervaren hoe het is wanneer niet alles toegankelijk is en niet alles te zien is. Hopelijk worden er dan betere aanpassingen gemaakt.

 Het was voor ons een openbaring om de dierentuin met de rolstoel te verkennen en kon dochterlief ook haar krukken gebruiken. Gelukkig voor onze dochter was deze rolstoel een tijdelijke aangelegenheid, maar er zijn mensen waar dat niet voor geldt.

Met vriendelijke groet,
Silvana Voorbach-Herben uit Vlaardingen