2040

2040

 

Ik loop door de bibliotheek, waar twee jongens van groep 4 verdiept zitten in een boek.

“Juf! In 2040 zijn er echt gave kermissen!”

Ik stop en boven mijn hoofd ontstaat een wolkje met daarin het woord “Huh?”.

“Ja, en robotten kijken ons huiswerk na.”

Nieuwsgierig als ik ben, kijk ik mee in het boek. Op de voorkant staat met grote glimmende letters ‘In 2040’ aangegeven.

“Hmmm…. In 2040, zeg je? Heb je dan nog huiswerk in 2040?”

“Tuurlijk!”, zegt er een, “Dan zijn we …” Dan is het even stil. Ze kijken elkaar aan.

“We zijn nu pas acht.”, zegt de ander.

“Ok, en hoe oud ben je dan in 2040?”

“Negen! Want 2014 komt na 2013.”

“2014 komt inderdaad na 2013, maar wat staat er op de voorkant van het boek? Staat daar 2014?”

Ze slaan hem dicht en bekijken de voorkant. “2040!”

“Is 2040 hetzelfde als 2014?”, vraag ik.

“O, nee… maar … die kermissen zien er echt vet cool uit, juf en die robots, Kijk! Kijk!”

Het is duidelijk dat ze mijn rekensommetje superstom vinden. Waarschijnlijk kan die robot het sommetje wel snel uitrekenen, zelfs onderste boven in die super coole achtbaan. Echt gaaf!

Ongewenste visite

Ongewenste visite

 

Ja, hoor! Nu zijn wij een keer aan de beurt. Bij een kappersbezoek zijn ze ontdekt. Hoe gênant! Heel discreet werden we verzocht een andere keer terug te komen. Direct maar naar de overkant om bij de drogist middeltjes te kopen. Ik zocht tussen pillen, poeders, zalfjes en drankjes. Maar pas toen ik helemaal over de balie heen ging hangen, zag ik de lotions. Lotions en shampoos tegen luizen en neten. Verstopt op de onderste plank. Stel je voor dat iemand ze ziet. Waarom ligt het zalfje voor aambeien eigenlijk wel op ooghoogte?

“Kan ik u helpen?”

“Ja, ik wil iets van de onderste plank!”

“Oh, Oh!”, zei ze onheilspellend, “De ónderste plank…”. Er kwam zelfs een collega bij. “Welke is beter?”, vroeg ze aan haar collega. Helemaal niet discreet noch fluisterend vroeg ze of “ze” al lopen of dat het nog eitjes zijn. Hallo! “Een troost, ze komen alleen op schoon haar.”, vertelde er nog ongevraagd bij. Ja, dát zeg ik ook altijd tegen de ouders op school! De PR-leus van de hoofdluis. Je hoeft je niet te schamen, want je hebt schoon haar. Dus…  Maar het ís wel superirritant! Ik hád geen jeuk en nu ik weet dat ik ze heb ineens wel. Hoe werkt dat?

Ik sloeg de boodschappen maar over, om direct naar huis te gaan en onze hoofden te behandelen. Een moeder van een vriendje van Scott gesmst of hem voor de zekerheid maar even wilde nakijken. We kregen gelijk huisarrest want de lotion moest acht uur intrekken. Jassen in een vuilniszak gestopt om ze te laten stikken, beddengoed afgehaald en op 60 graden gewassen. Daar zit je dan: met je haar is een wrong onder de lotion.

Nog nooit hebben wij deze ongevraagde visite gehad. Wel mieren! Ik vraag me ook telkens af, waarom mieren wel bij ons in huis komen en niet bij de buren. Meer lekkers te halen, zeker?

De luizen vinden ons ineens lekker? Ik hoop dat het eenmalig is.

Trouwens… van wie hebben we ze gekregen? Wie heeft de luizen ingefluisterd dat wij nog niet aan de beurt geweest zijn?

Eén troost: vanavond hebben we weer schoon haar!

Oh… nee!

 

Verbonden door een web van draden

Praxisbulletin november 2013

 

Verbonden door een web van draden

Ze mogen in een klein groepje met de juf mee naar buiten. Voordat ze naar buiten gaan, krijgen ze een geel veiligheidshesje aan en een plastic zak mee. Ze vinden het sowieso heerlijk om even naar buiten te gaan en een frisse neus te halen. Het lijkt wel of de juf met allemaal jonge puppy’s naar buiten gaat, maar dan zonder riempje om. Ze snuffelen aan de heerlijke herfstwind. Het is warm voor de tijd van het jaar.

Juf vindt ook wel heerlijk om even haar hoofd leeg te maken. De wind door haar haren te laten waaien. Even geen druk klaslokaal, even niet druk maken om streefdoelen en het groepsplan, even geen administratie…

Buiten het schoolplein is het oppassen geblazen! Ben is alleen maar om zich heen aan het kijken. Roy raapt alles maar dan ook alles op wat hij ziet en stopt het in zijn plastic tasje van de supermarkt. Lara vindt het gewoon al heel leuk om te zien dat haar tasje bol wordt van de wind. “Juf, juf! Kijk!”. Ze wijst naar de takken die heen en weer worden geblazen door de wind. Ondertussen valt er van alles uit de boom: takjes, bladeren en eikels. Ze rapen stuk voor stuk de takjes en eikeltjes op van de grond.

“Een spin, een spin!”, roept Sarah en staart naar de struik. De juf kijkt over haar schouder mee en ziet een hele grote dikke spin in het midden van een groot web. De draden van het web zijn stevig gebouwd.

Ze nemen allerlei mooie herfstbladeren mee. Want in de klas gaan ze die eerst drogen en daarna gebruiken om op een hele grote b te beplakken. De b van bladeren en van boom.

Sloompie de slak kruipt langzaam omhoog langs het glas van de bak. De leerkracht schrijft  in het woordweb van het thema herfst de nieuwe woorden waar de kinderen mee zijn gekomen op: eikel, bladeren, takken, wind, waaien, slak, spin, web.

Een uitstapje buiten de klas zit boordevol taal, het gebruik van sociale vaardigheden, verkeersregels, gedrag, kennis van de wereld om je heen, leren van begrippen zoals de kleuren van de bladeren, ruimtelijke oriëntatie, enzovoorts. Om er daarna verschillende activiteiten in de klas mee te doen.

Uiteindelijk is alles verbonden met elkaar als een web met dikke stevig gebouwde glinsterende draden.

Taalverwarring

Taalverwarring:

Een jaar of twintig geleden liep ik stage in een groep 7. Ik had een geweldige (vond ik) les voorbereid over ruimtevaart. Ik had dia’s (hmmm … bij nader inzien was het misschien wel langer dan twintig jaar geleden…) uit de bibliotheek geleend over de eerste maanlanding en een heel verhaal over de aarde en de andere planeten met als afsluiting een verwerkingsopdracht. Een van de jongens die achterin de klas –naar mijn idee- heel stil had zitten opletten, stelde me de volgende vraag die me de rest van mijn onderwijscarrière is bij gebleven: ”Aarde? Maar juf, dat is toch dat spul waar planten in staan?”  Mijn hele verhaal was totaal aan hem voorbij gegaan. Zo zie je maar dat de Nederlandse taal soms voor behoorlijke verwarring kan zorgen.

Lesgeven aan meertalige kinderen, is niet zo gemakkelijk. De lessen uit de methode zijn gewoon moeilijk, ze verwachten nog te veel van de kinderen. De toetsen gaan ervan uit dat kinderen in hun leven bepaalde woorden aangeboden hebben gekregen, maar in de praktijk is dat gewoon echt anders.

Een paar jaar geleden gaf ik een taalles in groep 5, waar een goochelaar in voor kwam. Enkele kinderen hadden wel eens een goochelaar op tv gezien, maar ik vond het toch wel een leuk idee om tijdens de pauze een filmpje op te zoeken over een goochelaar. Na afloop van het filmpje, vroeg ik hen of ze in een kort verhaaltje op wilden schrijven wat ze hadden gezien. Een van de kinderen schreef:

”Er was een tovenaar.
Hij dee een truk.

En aan het eind haalde hij een konijn uit zijn muts.”

Tovenaar of goochelaar? Hoed, muts, pet, what’s in a name? We hebben handschoenen en wanten, een das en een sjaal, laarzen en boots. Voor sommige kinderen is het allemaal zó onoverzichtelijk: stoel, kruk, bank, fauteuil, zadel, poef, zetel, fietsstoel, zitplaats, troon, canapé, divan. Het is gewoon een ding om op te zitten: een zitding!

Hij wist gelukkig wel dat het een konijn was, en geen haas!

Bart Smit

Bart Smit

Al jaren erger ik me me aan het onderscheid wat speelgoedwinkels maken tussen “jongens- en meisjes”speelgoed. Gelukkig was ik deze keer niet de enige: meisjes strijken, stofzuigen en soppen het huis. En nog erger: ”Zo goed zijn als mama, dat wil je ook!” staat er in koeienletters bij vermeld!

Mijn kinderen hebben een moeder die een gezin heeft gecombineerd met studie en werk. En mijn kinderen hebben een vader die soms ook de was vouwt, het huis stofzuigt of de bedden verschoont. Echt? Ja! Je zou bijna zeggen dat wij vooruitstrevend zijn, echter lopen ze bij Bart Smit gewoon achter.

Ik weet nog goed dat ik op zoek ging naar een buggy waarin onze zoon zijn dinosaurus kon leggen. Hij vond het zo gezellig om samen met zijn zus een blokje te wandelen. Zij met de poppenwagen en hij met zijn dino in een buggy. Ze hadden echter alleen roze of lila buggy’s… Uiteindelijk nam hij dat maar voor lief, en zijn zus speelde graag met hem met de garage.

De folder is zo oubollig dat ze bij wijze van spreken dezelfde sinterklaasfolder elk jaar opnieuw zouden kunnen uitdelen. Als je de hele folder doorbladert zie je trouwens vrijwel geen enkel bruin kindje. Ook zoiets vreemds!

De toekomstige Jamie Olivers van deze wereld zullen moeten oefenen met een roze keuken. Een roze keuken? Ja! Er staat ook een zilver kleurig pannensetje in de folder, echter is de naam van het setje Queenie… … Een roze keuken, een roze strijkijzer, een roze stofzuiger. Waarom is alles eigenlijk roze?

Wat trouwens heel grappig is (en ik denk dat de redactie van het AD het trouwens niet eens bewust gedaan heeft) staat op dezelfde bladzijde als het artikel van Top Toys in Zweden (dat speelgoed neutraal aanbiedt), een artikel over Daniella Bottinga.

Daniella is namelijk stukadoor!