21st century skills

21st century skills

Nooit vergeet ik de eerste keer dat mijn dochter een werkstuk op de computer mocht maken. Nadat ze al haar tekst had getypt, ging ze er plaatjes bij zoeken. Via Google had ze als zoekopdracht “poezen” ingetypt… Zoals je begrijpt, werd ik er al snel bij geroepen!

Sinds die tijd heeft ze veel geleerd! Ze maakt sneller een powerpoint dan ik. Nog voordat we bij de ANWB zijn geweest, heeft ze in no time een vakantieroute door Europa uitgestippeld  Ze scant en filtert via Wiki en andere websites de juiste informatie die ze nodig heeft voor haar schoolopdracht, heeft simultaan contact via ‘de app’ met haar klasgenoten, en zoekt terwijl nog ergens een lekker recept van Jamie Oliver over een chocoladetaart op.

Deze pubers hebben al 21st century skills! 

De vraag van de studiedag: hoe zorgen we ervoor dat wij (als digital immigrants) niet achter de ontwikkeling aan blijven hobbelen?

Vanaf de peutergroepen hebben we dit schooljaar ook al touchscreens en i-pads aangeschaft. Tijdens een treinstoring was een van de peuterleidsters noodgedwongen aan huis gekluisterd. Via haar i-pad en de i-pad van de leidster die in de groep was, kon ze via FaceTime een verhaaltje voorlezen aan haar peuters in de kring. De peuters vonden het niet eens vreemd.

Als Google Earth, Maps en TomTom ons brengen naar plaats van bestemming, welke invloed heeft het dan op de aardrijkskundelessen? Hoe zit dat met het aanleren van topo? Welke vaardigheden hebben de kinderen nog nodig?

Hoe willen we het schrijfonderwijs vormgeven? Hoe belangrijk is de pengreep nog in de 21^ste eeuw?

Vanaf wanneer ga je kinderen Engels aanleren, of van mij part andere talen?

Door samen te werken, te onderzoeken, problemen op te lossen, te communiceren, creatief te zijn in betekenisvolle situaties gemotiveerd raken om de wereld om je heen te ontdekken, te leren én toch de doelen halen; dat zijn de skills die kinderen nodig hebben voor de 21^ste eeuw!

En ja, we blijven heus wel (vinger)verven, sporten, bouwen met lego, kletsen, boekjes lezen, toneelspelen en rommelen in het moestuintje. Alleen kunnen ze straks zelf hun bouwplaat, kunstwerk of spelscript opzoeken, verwerken, foto’s delen, evalueren en bewaren.

Blended learning, here we come!

Gebakken lucht!

Gebakken lucht!

Hoe kom ik nou zo moe van de afgelopen week?

Ik heb gewone dingen gedaan als: inschrijvingen, cursus, voorbereiden Kinderboekenweek, voorbereiden sportdag, het aannemen van een stagiaire, vijftien nieuwe kleuters indelen in de kleutergroepen die tot met februari gaan starten en de post naar hun ouders in orde maken, vergaderingen, administratie verwerken. Daarnaast iets extra’s als de 'de dag van de peuterleidster' vieren en iets leuks uitdelen. Tot zo ver niets aan de hand!

Hard gewerkt aan de vragenlijst van De Inspectie met betrekking tot de voorschool. Met de mededeling dat ik er anderhalve week de tijd voor zou krijgen! Flink door moeten werken om die deadline te kunnen halen!

Daarnaast het avontuur wat ik dinsdag heb beleefd, toen er ineens een grote man in mijn kantoor stond! Zijn ex-vriendin was enkele minuten eerder al bij mij naar binnen gevlucht. Hij had het lef om zijn hoogzwangere ex in mijn kantoor te bedreigen, waar zijn kinderen bij waren. Met als gevolg: politie, Jeugdzorg, AMK… de hele poespas!

Maar het meest moe ben ik van de hele ophef over de Citoresultaten! We kregen zelfs een mailtje van een relatie met: “p.s.: Gefeliciteerd met jullie mooie Citoresultaten! 2de van Schiedam, Top!”

Sorry, maar dan heb je er niets van begrepen! De Citoresultaten die RTL voor hun lijstje heeft gebruikt zijn die van een paar jaar geleden en van de eindCito groep 8. Dat is een momentopname! Veel scholen nemen ook in andere groepen Cito’s af. Leerkrachten hebben acht jaar lang met hun leerlingvolgsysteem gegevens verzameld van het kind, bijv. over het welbevinden van het kind, wat zijn talenten zijn, zijn karakter is, of hij doorzettingsvermogen heeft of welke teleurstellingen hij al in zijn jonge leventje heeft moeten verwerken. Welke groei het kind heeft doorgemaakt vanaf het moment dat hij op school kwam en wat hij lastig vindt.

Dat staat allemaal niet in de Cito!! De school heeft genoeg info over het kind en de Cito wordt veel te belangrijk gemaakt. Cito is éxtra, náást je hele programma.

Én Cito is marktaandeelhouder! Er zijn nauwelijks concurrenten. Als je een nieuwe toets op de markt wil brengen (zoals wij hebben gedaan met de peuterchecklist als alternatief voor de peuterCito. Ja, mensen die bestáát! je, gelooft het bijna  niet, hè?) ben je minstens twee jaar bezig met een erkende onderzoeksinstelling of universiteit om de validiteit van je product aan te tonen. Cito laat zich niet makkelijk beconcurreren.

RTL heeft een van de mooiste reclamecampagnes voor Cito gemaakt. Wat een aandacht voor een hoop gebakken lucht!

lekker dan!

Lekker dan!

 
Ze stond links van me, net als ik hangend over het hek kijkend naar de rugbygame. In het Engels sprak ze soms met de lijnrechter die van links naar rechts huppelde met zijn vlaggetje. “Wonen bij jullie in het dorp”, zei de kennis rechts van me. “Ja, echt, die Kiwi’s wonen bij jullie in het dorp, vraag maar.”, herhaalde hij na mijn verbaasde blik.

“Do you live in Vlaardingen?”, vraag ik haar. Ik schat haar eind twintig. Blonde vlecht, slippers, korte broek, windjack en een rugzak. Flinke rugzak, zeg maar. Zo een die backpackers gebruiken. Met een soort van overlevingspakket erin.

We raken gezellig aan de praat. Ze vertelde me  in welke straat ze wonen. En dat haar opa en oma oorspronkelijk uit Nederland komen. Ze vertelde dat haar opa en oma in ’52 zijn geëmigreerd. Ze konden niet verder en toen bleven ze daar maar. Ook de opa en oma van haar vriend zijn Nederlands. Door dat dubbele paspoort kon haar vriend in Nederland spelen. Ze wilde altijd al naar Nederland, ze was er erg nieuwsgierig naar. En ze wil Nederlands leren. Maar dat is nog niet zo gemakkelijk, zei ze, want iedereen begint in het Engels tegen me te praten. Iedereen spreekt hier Engels, zo bijzonder. Ondertussen doe ik mijn jas, die ik om mijn middel geknoopt had, weer aan. Kijkend naar de wolken die voor de zon komen, zegt ze met haar vette Nieuw-Zeelandse accent: ”Typical dutch weather.”  Ik knik.
“When do you use the woord “lekker”?”, vraagt ze. “Is lekker the same as mooi?” “Lekker gebruik je voor eten, bijvoorbeeld. Mooi is beautiful. Je zegt niet: wat is het eten mooi.” Ze moet erom lachen. “En het weer? Is dat lekker of mooi?” “Nou … op dit moment … zeg maar “fine”. De zomer was overigens best “good”, zeker voor Nederlandse begrippen.” De lucht wordt wat donkerder en “we” verliezen, en flink ook, met iets van 42-7.
“Lekker dan!”, hoor ik iemand achter me zeggen.

“What?” Ze kijkt me vragend aan.

“Not so good!” antwoord ik haar.

 

Droomboek

Droomboek

Hebben jullie hem al? Hebben jullie hem al bij de post gevonden? De waardebon? De waardebon voor het Droomboek voor de koning met toekomstdromen voor ons koninkrijk, van het Nationaal Comité Inhuldiging? Als ik het nieuws eromheen moet geloven, is bij alle huishoudens van Nederland de waardebon op de mat gevallen.

Behalve bij ons dan…

Zouden ze het op alfabetische volgorde doen? Misschien zijn ze nog niet bij de v? Of zijn op?

Nu wil ik hem! Nu ik geen waardebon heb gekregen wil ik hem echt! Het is gratis en iets wat gratis is laat ik me niet door me neus boren. Ik heb er recht op als inwoner van The Royal Kingdom of the Netherlands.

Misschien kijk ik er nooit in. Misschien ga ik het gebruiken onder een tafelpoot tegen het wippen. Misschien gebruik ik het wel als onderlegger tijdens het knutselen. Misschien geef ik het wel weg voor de rommelmarkt. Het doet er allemaal niet toe. Ik wil het!

Hoeveel kost het maken van een boek eigenlijk? En hoeveel huishoudens zijn er eigenlijk in Nederland? Iets van 8 miljoen? Serieus?

Op Marktplaats wordt op dit moment flink geboden op een specifiek exemplaar. Maar geen gewoon exemplaar, nee, een met  de handtekening van de koning. Nee, ik moet wel volledig zijn: met handtekening én smiley van de koning. Een smiley? Serieus?

Een droomboek met smiley van onze nieuwe koning… ik zou zeggen bieden maar! Wie wil dat nou niet? Echt een droomboek!!