zondag 20 juli 2014

Rust zacht...



Rust zacht...


Geen enkel ander nieuwsbericht doet er meer toe. Het enige wat ik de afgelopen dagen wil weten is of de passagiers van MH17 op een respectvolle manier naar huis kunnen.
Maar helaas zie ik geen enkel bericht wat daar op wijst...
Brute mannen die waarnemers weghouden van de rampplek, journalisten die weg worden gestuurd, gecensureerde berichten: Wat is waar? Welke zaken worden van de buitenwereld weggelaten? Geen antwoorden op de vragen: wie zijn er schuldig? 

Hoe moet dit zijn voor diegenen die zijn achtergebleven? Je ziet een man die ongeveer 2000 kilometer hier vandaan enkele paspoorten in zijn hand houdt en om zijn nek hangt een geweer. Een andere man rommelt tussen wat spullen in een kapotte koffer. Vier mannen lopen met een draagbaar waarop een zwarte zak ligt. Een lugubere vlakte waar alleen resten van een vliegtuigramp, opengereten koffers, persoonlijke bezittingen en lichamen van mensen liggen. Vrachtwagens worden gevuld met spullen. Waar worden de passagiers heen vervoerd?

Ik kan alleen maar denken aan de zoon die nu zijn vader, moeder en zusje kwijt is. Die zus die haar zwager, haar zus en nichtje kwijt is. Dat Australische stel die bij déze ramp én bij de vermissing van de MH370 familieleden zijn kwijtgeraakt. Buren, collega’s, familieleden en klasgenootjes die niet terugkeren. Hoe kun je dit dragen? 

Het boeit me niet wie de bolletjestrui gaat krijgen of wie de Queen Zomercarnaval is geworden in Rotterdam of dat het code gele is vanwege onweer. Nee het boeit me allemaal niet. 
Ik wil álle nieuwsberichten volgen en wachten op een verstandig besluit van een of andere Rus die zichzelf wereldleider noemt en waarnemers toelaat, zodat iedereen terug kan naar huis. 
Naar huis, zodat iedereen in alle rust, zonder mannen met wapens en journalisten die leugens vertellen, afscheid kan nemen van hun geliefde zus, broer, vader, moeder, buurman, collega, juf of klasgenootje. 
Dat is namelijk het enige juiste wat je kan doen als je je als wereldleider van een humane kant wil laten zien.

Verder hoop ik dat ieder ander die op vakantie is of nog moet gaan wél terugkomt! 
En niet als deze lieve mensen die op avontuur zouden gaan richting Maleisië of onderweg waren naar een ander ver oord voor altijd afscheid hebben genomen.

Rust zacht…