Schurkkalender

Schurkkalender

Ik zag in de Bruna tussen alle kalenders en agenda’s een hele interessante kalender liggen. Nee, geen onafgemaakte Mayakalender of een doe-het-zelf-met-uw-leukste-kiekjes-kalender. Mijn oog viel op de Schurkkalender! Met op de voorkant een foto van de gebroeders Dalton uit de strips van Lucky Luke. Ik moet eerlijk zeggen dat mijn nieuwsgierigheid gewekt werd. Er lag een exemplaar ter inzage bij.

Het voorwoord is geschreven door Willem H.:

“beste lezer,
Voor u ligt de schurkkalender van 2013.
Ik vind het een eer dat ik hier het voorwoord voor mag schrijven. Natuurlijk niet omdat ik mijzelf een schurk vind, maar omdat u dat misschien wel vindt. En vooral omdat dit geintje me weer genoeg oplevert om de komende maanden in luxe te kunnen leven, niet waar?
Wat kunt u aantreffen in deze kalender?
Nou, het is duidelijk dat ik hem zelf niet samengesteld heb, want anders zouden er ‘bepaalde figuren’ juist wel in gekomen zijn en andere vrienden juist weer niet. Er staan enkele vastgoedvriendjes in die ik echt geen schurk wil noemen (behalve ene Jan V. daar krijg ik nog wat lappen van).
De maand januari en februari staan respectievelijk in het teken van de dictators en maffiosi (vooral mijn favoriet Al Capone). In maart komen de filmschurken aan bod: Hannibal Lecter, Freddy Kreuger en The Joker. Dat wordt smullen! Dan hebben we nog de terroristen, oorlogsmisdadigers, moordenaars, draaideur- en zijdeurcriminelen voor de maanden april, mei, juni, juli en augustus. Dan de schurken uit het verleden (zoals piraten) en de toekomst (aliens), de strips (de Daltons) en de geweldige Gargamel. En december staat in het teken van de witwassers.

Veel plezier met deze kalender en ik zou als ik u was een beetje oppassen in 2013!

Groet, van Willem H.”

Mijn conclusie is dat er in deze kalender totaal en helemaal geen vrouwen in voor komen. Is dat toeval?

En ik las op de achterkant dat het voorwoord van Willem H. is geschreven door een ghostwriter en niet door Willem H. zelf. Dat hadden we kunnen verwachten, natuurlijk.
Verder kost deze kalender een slordige 29.95 euro.

Ik ben toch maar gegaan voor de familyplanner. Wat heel grappig is bij de maanden juli/augustus wordt ingegaan op het beveiligen van je huis tijdens de vakantie.

Tip: laat schurken denken dat er mensen thuis zijn door bijvoorbeeld kopjes op de tafel te laten staan en een tijdklok op een lampje te zetten wat ’s avonds automatisch aan- en uitgaat.
Schurken zien het al snel als de planten vergeeld zijn, een hele stapel post in beeld achter de deur ligt, er geen auto voor de deur staat en de kat uitgedroogd in de vensterbank ligt…

Hmmm… ik zou als ik u was een beetje oppassen in 2013!

Groet van Bella de Wit
Trendwatcher voor Bol.com

 

Digi-peuters

Digi-peuters

Opiniepeiler Maurice de Hond wilde een Steve Jobsschool oprichten, omdat hij vindt dat kinderen van nu meer moeten leren werken met electronische middelen zoals iPad. De Hond vindt dat scholen zich niet snel genoeg aanpassen en op een ouderwetse manier lesgeven.

Aanpassen aan de digitale ontwikkeling is bijna een onmogelijke opgave. Wat nu nieuw is, is morgen alweer verouderd, nee! Erg verouderd!

We hadden enkele jaren geleden smart-borden in elke groep aangeschaft, vanaf de kleutergroepen. Supermodern, denk je dan. Maar je zag geen hond (sorry)op dat bord, wat het zonlicht scheen er in en de ‘antieke’ tl-bak kon niet worden gedimt. De helft van de klas aan de bril, want we gaan lekker modern naar het smart-bord kijken. Not!
Juffen van de oude garde schoten toch al lichtelijk in de stress.
”Wat is de toegevoegde waarde van zo’n bord in de klas nou helemaal?” 
“Ik mis mijn krijtje zo!” En als juf Windows moest openen, deed ze een raam open.
Inmiddels kun je die borden weer op Marktplaats zetten, want er zijn nu borden, waarop je heel scherp kunt zien. Super natuurlijk: zonwering kan weer weg en de bril kan weer in de koker.
De nieuwe leerkrachten zijn bijna al helemaal digitaal geprogrammeerd. Hun smart-phone zit nog net niet vast geklonken in hun linkerhandpalm. Bij het horen van ping komt er nog net geen Pavlov-kwijl uit hun mondhoek.

Vanaf januari 2013 gaan onze peuters ook een digitale start maken!

Op het touchscreen aan de wand of op de tablet, leren deze digi-peuters al snel een spelletje te doen of te kijken en luisteren naar een digitaal prentenboek.

Zo worden ze al jong mediawijs gemaakt.

En dit alles is verantwoord, gaat spelenderwijs, verschillende ontwikkelingsgebieden worden geprikkeld, het is passend bij de leeftijd en interesse, het is van educatieve waarde en we gaan mee met deze tijd!
Uiteraard blijven de peuters ook (samen)spelen, puzzelen, kleien, tekenen, prentenboekjes lezen, bouwen, knutselen en bewegen in de ruimte.

Toen ik ‘vroeger’ met mijn kinderen in de wachtkamer van de huisarts zat, liet ik ze naar het tafeltje in de hoek lopen. Op dat tafeltje lagen (naast de folders) wat boekjes zonder kaft, puzzeltjes waarvan wat stukjes kwijt waren en gesloopte autootjes.

Nu zie ik moeders hun telefoon geven aan hun wachtende peuter in de buggy. Even een spelletje doen om de tijd te doden.

Daar zijn in ieder geval niet de stukjes van kwijt!

 

RESPECT

Respect

De natuur heeft ingegrepen: sportvelden zijn afgekeurd. Het hele weekend geen rugby! Velden zijn onbespeelbaar door de vorst en de sneeuw. De wereld zit er toch altijd een beetje mooier uit, bedekt met een wit laagje sneeuw, hè? Magisch… mysterieus…

Als we wel zouden rugbyen zouden we een minuut stilte houden…

De hele week werd rugby genoemd. Bij allerlei praatprogramma’s, op sociale media en in columns werd rugby genoemd als good practice met betrekking op respect voor de scheidsrechter , respect voor elkaar en respect voor de ander. Leuk al die aandacht, alleen de aanleiding ervan is verschrikkelijk!

Het was het gesprek van de dag. Ieder had er wel een mening over. Bij sommigen wenste je echter dat ze hun mond zouden houden. Als je alleen maar dom kan lullen, dan kun je maar beter zwijgen. Spreken is zilver, maar zwijgen is goud!

Voor me ligt de poster van de KNVB en of iedereen die op zijn raam wil plakken. Respect, ja uiteraard, maar niet alleen bij voetbal! Ik wil best posters zien met heel groot het woord RESPECT: op billboards, tv en sociale media. Sorry, maar ik wil geen poster op mijn raam, ik wil naar de sneeuw kunnen kijken, want nu ziet de wereld er gewoon een stukje mooier uit… Respect is geen poster maar een attitude, een houding, basisgedrag! Begin bij jezelf!

Geen rugby dit weekend en dus zitten mijn kinderen binnen. Zullen we dan maar alvast een kerstboom gaan kopen? Gezellig! Vrede op aarde!

Zomaar een dag:

Zomaar een dag:

 

Vanochtend begonnen met mijn goede been uit bed te stappen, bleek ik aan de verkeerde kant van het bed te zijn uitgestapt en daarna gebeurde het volgende:

 

Op de kleren die ik had uitgezocht lag de poes te slapen. Het lag vol met kattenharen! Dan maar iets anders van de waslijn pakken. Maar dat was niet helemaal droog, dan maar even snel de föhn erop… brand ik er een gat in! Waarom koop ik die synthetische rotzooi dan ook? Toch maar dat setje met de kattenharen aangetrokken.

Nog even naar de wc, trok ik mijn panty stuk! Snel een nieuwe  panty, oh, nee, doe maar een maillot, die is dikker!

Wat zie ik wazig? Keek ik in de spiegel, blijk ik geen lens in mijn rechteroog te hebben. Snel een andere gepakt en ingedaan. Nog steeds wazig. Haal ik mijn linkerlens eruit. Wat bleek: zitten er twee lenzen op elkaar. Gek hè? Dat ik wazig zie?

Zet ik thee, trek ik het touwtje van het zakje af. Met een vork geprobeerd het theezakje uit het hete water te vissen.

Vol goede moed naar buiten. Stap ik met mijn hoge hak precies tussen de stoeptegels. Hoe krijg ik het zó gemikt? Mijn voet vloog uit mijn schoen. Sta ik op een schoen een een maillot op straat. Mijn schoen zat stevig tussen de tegels, moest hem er echt uitwringen. Ok, hebbes!

In de auto, bleek het binnenlampje van de auto stuk. Ik zette mijn tas naast me op de bijrijderstoel. Bij het remmen voor een overstekende eend, schoof mijn tas van de stoel, onderste boven op de grond. Bleek ik de rits van mijn tas vergeten dicht gedaan te hebben! Ik in het donker alle spulletjes bij elkaar sprokkelen. Beetje lastig zonder licht. Toen ik mijn telefoon te pakken had, heb ik dat maar als lampje gebruikt. Jakkes, wat ligt er eigenlijk allemaal op zo’n automatje?

Ben ik eindelijk bij mijn werk. Ik stap uit en kom een collega tegen, zegt ze: “Je moet je jurk even goed doen!”

Ik mompel iets van ‘kattenharen…’

“Nee”, zegt ze “Je jurk zit aan de achterkant in je maillot… ik waarschuw je maar even voordat de andere collega’s het zien…”

 

Zomaar een dag uit het leven van… (ik zou de zus van Mister Bean kunnen zijn, echt waar!)

Zij gelooft in mij

Zij gelooft in mij

 

Beste Sint,

Ik ben in de war!

Mijn moeder heeft gezegd dat u niet bestaat!
Ik vond het héél erg! Dat mag ze toch niet zeggen, Sint? Weet u wat ze zei?

 “Marieke, ik moet je iets vertellen… Sinterklaas is een verklede man; een acteur die om de zoveel jaar vervangen wordt. Het is een oer-Hollands feest, hartstikke leuk, en dat toneelstukje er omheen hoort erbij. De pieten zijn geschminkte cabaretiers. De Sint die elk jaar bij ons thuis kwam, dat was je opa, rook je dat niet? En die cadeautjes? Die kocht ik! Nu snap je zeker wel waarom je nooit een echte pony kreeg, hè? Je zit nu in groep 5 en we gaan nu surprises maken! Gezellig! En daar hoort ook een gedichtje bij. Daar wil ik je wel bij helpen, hoor, behalve als je mij getrokken hebt, dan moet je het maar aan je broer of zus vragen!”

Ik heb dus een lootje getrokken… u raadt het al, zeker? Ik heb mijn moeder… en weet u wat ze wil? Een schetsblok met potloden. Ik snap er niets meer van…

Kunt u me helpen?

Liefs van Marieke

 

Beste Marieke,

Jij bent niet in de war, hoor!

Je moeder, dié is in de war!
En je opa!
Die zich als mij probeerde voor te doen. Wat ’n afgang! Zag er niet uit! Maar mijn pieten konden hem niet meer op tijd tegen houden.

Een schetsblok, zeg je? Hmmm… ik zal er voor zorgen dat het allemaal goedkomt.

Als je maar in me blijft geloven!

Hartelijke groeten van Sint Nicolaas.

 

Beste Trudy,

De Sint zat te denken

Wat hij Trudy zal schenken

het is niet gemakkelijk dit jaar

wat Sint heeft hier te maken met een echte leugenaar

de Sint is namelijk wat ten gehoren gekomen

dat er hartewensen worden ontnomen

hoe is het mogelijk dat je jokt tegen je bloedeigen kind?

maar gelukkig is hier de wraak van de Sint!
 
nee, nee, de Sint vindt het niet fijn
als ouders het spoor volledig bijster zijn

ik kan natuurlijk een leuke straf voor je bedenken

waarbij ik je gruwelijk ga krenken

mee naar Spanje in de zak

maar zo’n tiep als jij zorgt alleen maar voor ongemak

op een ezel door de hoofdstraat met een bordje om je nek

waarop staat: ’ik zal niet meer jokken!’ Ja! dat is te gek!

Dat filmpje zetten we dan op You Tube, of gaat dat iets te ver?

Even terug naar je cadeau… wat stond er?

Het was even zoeken voor ik erachter kwam

Dat je geen schetsblok bedoelde maar een of andere roman

Marieke wilde allemaal grijze potloden voor je gaan halen
Maar kwam niet verder dan 3H, HB en 2B en zat al snel te balen

Er zijn helemaal geen 50 soorten grijs

Wat maak jij je dochter nou wijs?

Foei, Trudy wat ben jij een stoute meid!

Het wordt steeds gekker met jou, wat ’n absurditeit!

Jij gaat over de knie bij deze grote zwarte Piet

Jij krijg met de roe en stoppen doet Piet niet

Je moeten oppassen wat je op je verlanglijst schrijft, Trud,

Nu sta je mooi voor schut!

Dat zal je leren om niet meer in mij te geloven

Vanaf nu moet je me beloven

Dat je Marieke niets meer op de mouw speldt
En haar voortaan altijd de waarheid vertelt

Snap je de clou al van je surprise?Nee?

Een grote doos suikerklontjes, maar niet voor in de thee

Verder houd ik het nog even geheim en mijn mond stijf dicht

Dit is het einde van mijn gedicht

Groeten van de Sint

 

Lieve Marieke,

Als je maar blijft geloven, dan komen al je dromen uit

In je tuin staat iemand met een hele lieve snuit

Nicky is een lieve pony met een klein postuur

Je kunt je moeder vragen of ze wil helpen met vegen van de schuur?

Met de hartelijke groeten van Sinterklaas

pesten

“Je hebt dikke konijnen en je hebt dunne konijnen. Je hebt slimme konijnen en je hebt domme konijnen. Je hebt brave konijnen en je hebt stoute konijnen. Je hebt jongenskonijnen en je hebt meisjeskonijnen. Allemaal hebben ze twee lange oren… behalve Rikki… hij heeft een hangoor!”

Zo begint een van de beste prentenboeken ooit gemaakt over pesten, van Guido van Genechten. Rikki met zijn hangoor wordt gepest, maar… daar verzint hij wat op en uiteindelijk komt het allemaal goed! Ik heb dit boek ontelbaar keer voorlezen in gr ½ en 3.

“Ruzie maken is niet fijn! We willen allemaal vriendjes zijn!”

In prentenboeken, leesboeken, films en strips komt het gelukkig bijna altijd goed. De dader wordt gepakt of verslagen en het slachtoffer overwint. Het goede overwint het kwaad! Bijna altijd!

Maar helaas is het echte leven anders…

De gevaarlijkste variant is het pesten via internet. De dader is anoniem, hoe laf kun je zijn? En de onzin die wordt verkondigd is openbaar geplaatst, kan door iedereen overal heen worden gestuurd, gedeeld en gepost. Denk je dan niet na voordat je iets doorstuurt? Na-apen, uitlachen, beschimpen, voor gek zetten, belachelijk maken, leugens vertellen…

Het slachtoffer staat machteloos. Hoe wanhopig ben je als je maar een uitweg ziet… De definitieve uitweg…

Pesten? Er is maar één vorm van pesten! 2 is twee kaarten pakken, met de boer verander je het plaatje, iets met een aas en een heer en de joker betekent 5 pakken.

Zoals meester Jaap altijd zegt:”Iedereen heeft recht op zijn eigen afwijking!”

En zó is het!
Of je nu dik bent of dun, slim of dom, braaf of stout, jongen of meisje, óf een hangoor hebt!

STOP HET PESTEN!!

 

In het jaar van het Varken was de liefde van Yang over…

In het jaar van het Varken was de liefde van Yang over…

 

Huilend deed ze haar verhaal: ze kan teruggestuurd worden naar China door de IND. Na de scheiding van haar tevens Chinese man, heeft zij geen papieren om te blijven. Haar man wel. Maar dat was niet de enige reden dat ze huilde…

China heeft in 1979 het eenkindbeleid in gevoerd. Wat inhoudt dat gezinnen in dichtbevolkte steden maar één kind op de wereld mogen zetten om overbevolking tegen te gaan. Gevolg daarvan is dat er meer abortussen worden uitgevoerd. Meisjes zijn sowieso duurder voor ouders, omdat haar bruidsschat niet te betalen is. En het tweede gevolg is dat er sinds 1979 veel mannen niet aan de vrouw kunen komen, omdat er simpelweg te weinig meisjes zijn. En daaruit volgt dat hij zich niet kan voortplanten. Missie geslaagd, zou je dan zeggen…

Deze vrouw heeft twee in Nederland geboren dochters, maar ze mag alleen de eerstgeborene meenemen naar China. Als ze terug moet tenminste…

De jongste blijft dan hier bij papa…
De kans is heel klein dat de zusjes elkaar ooit weer zullen zien…

Na meer dan 30 jaar staat dit eenkindbeleid eindelijk weer ter discussie. De vergrijzing gaat zo hard, dat over een tijdje 2 werkende Chinezen voor 1 gepensioneerde mogen gaan zorgen.

Waarom gaan ze dan geen tweekindbeleid invoeren? Dan kan deze moeder haar beide dochtertjes meenemen, ze kunnen elk een leuke eenzame Chinese man uitzoeken en tevens voor haar oude dagvoorziening zorgen. Missie geslaagd, zou je dan zeggen…

Ter vergelijking: er zijn 7 miljard mensen op de wereld, waarvan 1,5 miljard Chinezen. Hoe zit het met mensenrechten in China? Welke mensenrechten?? Er worden de meeste mensen geëxecuteerd in China. Folteringen, martelen, willekeurige arrestaties, opsluiting of verbannen worden is heel normaal. Als je je belastingformulier verkeerd hebt ingevuld, kun je al de doodstraf krijgen.

Heel begrijpelijk dat je dan naar een land gaat met meer dan 2000 Chinees restaurants.
Daar is werk! Daar kunnen we iets opbouwen!
Daar laten we onze kinderen geboren worden!

Helaas…

In het jaar van het Varken was de liefde van Yang over…

 

 

Kleine pikkedief

Kleine pikkedief

Wát? Zijn we bedrogen door Douwe Egberts? Zijn de koffiepads stiekem van 7,5 naar 7 gram gegaan? Ik wist wel dat het geen zuivere koffie was. Slappe bak!

Vroeger telde ik met mijn moeder aan de keukentafel alle koffiepunten bij elkaar. We hadden een héél koekblik vol punten en nóg konden we die leuke kopjes met die molentjes van Stavoren niet kopen. We hadden toen al argwaan moeten krijgen!

Volwassenen stelen en liegen er maar op los! Lees de krant er maar op na: bestuurders die geld achterover drukken, zogenaamde declaraties, belangenverstrengeling, verduistering, omkoping, ga zo maar door.

Lekker voorbeeld voor de kinderen!

Terwijl ik mijn kantoortje binnenloop zie ik van alles op de grond liggen; beloningskaartjes, speelgoedjes, stickertjes, gummetjes... een heel spoor van onder mijn bureau vandaan richting de deur! Hmm … ik loop richting mijn bureau en zie dat het rieten koffertje wat altijd onder mijn bureau staat niet dicht is…  Wat? Kleine diefjes? Nee, toch?

Jarige kinderen weten dat wanneer ze bij mij komen ze iets uit het koffertje mogen kiezen. Er zit van alles in: kaartjes, gummetjes, stickertjes, prullen die je soms gratis bij ’n product krijgt, speelgoedjes uit een kindermenu (waar mijn kinderen nooit naar hebben omgekeken).
Ik vertel mijn verhaal aan de leerkracht die haar lokaal naast mijn kamertje heeft.Gelijk vraagt ze aan de kinderen wie er in het kamertje van juf Silvana is geweest. Sommigen schudden ‘nee’, sommige horen haar sowieso niet en spelen gewoon door, anderen kijken haar verbaasd aan…
Een paar kijken elkáár aan… Hebbes! Betrapt!
“Kom eens even?”, vraagt ze met haar handen in haar zij. “Ja, jij daar! Wat heb jij nou ineens van die bolle broekzakken?” Vol schuldgevoel komt er van alles te voorschijn: plastic armbandjes, voetbalplaatjes van enkele jaren geleden, Diddle kaarten, Dora dominosteentjes… hmm…
Dan volgt er een flinke preek van de juf én een gesprek met mij.
Als ik terug kom raap ik alle cadeautjes op en ik bedenk een nieuwe plek voor mijn koffertje.
Sinds die dag komt een van de meisjes me elke dag even groeten en vervolgens zegt ze elke dag opnieuw: ”Juf, vandaag heb ik niks gepikt, hoor!”

Ik heb gehoord dat het in de toekomst moeilijker wordt om een baan te vinden als ex-bestuurder dan als ex-gedetineerde! Er komen speciale bijeenkomsten A.B. Anonieme Bestuurders: ”Mijn naam is Jos en ik heb vandaag niks gepikt!” En daarna begint iedereen te klappen!

 

 

Oma verliest haar geduld in Mc Donalds…

Oma verliest haar geduld in Mc Donalds…

We gaan niet zo vaak. Ik vind het niet te eten, maar soms is het handig na een dagje uit: de hamburgertent met de grote gouden M. (Wie deze tent niet kent, heeft de afgelopen 40 jaar in een grot geleefd: je hoeft er niet geweest te zijn om te weten dat het bestaat…)

Van de week was het zo ver.

Een tafeltje verderop gaat een oma uit haar plaat tegen haar kleindochter: “Wat wil je nou? Geen kipnuggets? Wel kipnuggets? Nu heb je je Fristie en wil je ineens iets anders! Ga zitten! Ik word niet goed van je, weet je dat? Niet goed!”

Het is een heel raar gezicht om iedereen te zien verstarren: ellebogen op tafel, burger in beide handen, mond half open. Ogen gaan voorzichtig richting oma en kleindochter. Niet direct kijken… heel subtiel. En vrijwel direct erna hoor je het gemompel ontstaan. Het gemompel is te zacht om er iets van te verstaan, maar je weet, je wéét dat het over oma en haar kleindochter gaat. Om het plaatje compleet te maken: de kleindochter is gekleed in een roze rok met rouches en tule, roze platte schoentjes over haar maillot en haar winterjas er losjes overheen gedrapeerd. De vergelijking met een prinses is bijna te mooi om waar te zijn!

Ik gok nu: oma heeft (laat ik haar Emma noemen) een dagje in de herfstvakantie te logeren gehad. Een leuke uitstapje, gokje: Walibi? Aan de lengte van ‘Emma’ te zien, zal ze niet in elke attractie gemogen hebben, waardoor oma de hele dag al met Emma in discussie is geweest. “Nee, Emma, daar moet je 1 meter 20 voor zijn! Nee, Emma, daar wordt je vies van en dat mag niet van mama! Nee, Emma, achter die glijbaan blijft je rokje steken! Kom maar… die draaimolen is ook best leuk… toch? Emma? Emma! EMMA!”

Ik zie geen rugzakje, dus oma heeft de lunch ook al uit eigen zak betaald. En in die parken is alles al stervensduur. Als afsluiting ‘gezellig’ met Emma naar de Mac.

Oma is doodop. Zelfs haar laarsjes van Gabor zijn niet geschikt voor zo’n dag vol geslenter en gehol. Ze is kapot en is toe aan een kom dampende erwtensoep met worst. Ja! En ernaast roggenbrood met spek. Katenspek! Nee, wat heeft ze nu: een blerend verwend kleinkind die zit te mokken boven haar Happy Meal. Happy meal? Hoe zo happy?

Oma wil haar schoenen uit en op de bank met een pot thee Goede tijden kijken. Die hamburger is niet te vreten.

“Je bent een erg ontevreden meisje, weet je dat? Ontevreden.” Oma gaat steeds zachter praten, want ze heeft ook wel in de gaten dat alle andere hamburgervreters om haar heen stiekem proberen mee te luisteren.

“De volgende keer eten we bij mij thuis. Wentelteefjes of zo?”

“Ik lust geen wentelteefjes!” en Emma kijkt verveeld om zich heen.
“Heb je dat wel eens gegeten?”
“Nee!”
“Hoe weet je dan dat je dat niet lust?”
“Gewoon…”
Ze staart naar de wand… “Ik wil een ballon!” en kijkt oma met een vette glimlach aan. Bij oma zakt de moed steeds verder in haar knellende schoenen. “ (zucht) Wat voor kleur?”
“Roze!”
“Ze hebben geen roze. Wel blauwe, rode en groene.
“Ik wil een roze!!!!!”
…

Vrije val

Vrije val

De nieuwste film van James Bond is uit! 007: de uber-spion. James die omringd door slanke mooie vrouwen de strijd aangaat met boeven met de hulp van allerlei snufjes en gadgets. Hij wint altijd! En datzelfde scenario vult 23 films, 50 jaar lang!

De nieuw Bond voor mij is Baumgartner. Felix de superman!

Op wie anders zijn al deze titels van toepassing: Thunderball, You only live twice, Moonraker, The world is not enough, Die another day en natuurlijk Skyfall.

Skyfall? Ja, dat is ook toevallig eigenlijk! Met het hele gezin keken we via livestream naar de afdaling. Ik hield het niet van de spanning (”Mam, doe normaal!”) Toen hij begon te tollen, dacht ik toch wel: hmmm…. Ik zit hier toch niet met mijn kinderen te kijken naar iemand die dadelijk te pletter valt, hè??? Allerlei snufjes, gadgets en natuurlijk het superpak moesten er toe leiden dat Felix levend de aarde zou bereiken. Maar er kon best veel misgaan. En dan komt Q je niet te hulp, hoor.

En dat alles gesponsord door RedBull, want RedBull geeft je vleugels. Waarom wordt James dan eigenlijk niet gesponsord door RedBull? In plaats van Martini, zien we ineens Heineken voorbij komen. Wie bedenkt zo iets? Als het een geldkwestie was, had RedBull de deal makkelijk kunnen winnen. Maar, nee het werd Heineken. Energiedank versus alcohol.

 

Misschien kan RedBull de sponsor worden van de wielrenners? Motto: ‘Met RedBull heb je geen Epo nodig!’

Tsja, dat hele dopingschandaal is wel heel vreemd. Er is iemand die beweert dat de urinemonsters van Lance vervangen werden door schone monsters en dat hij op die manier steeds door de controle is gekomen. Maar dan kan het dus ook andersom: iemand die onschuldig is op die manier erbij lappen. Ja, nee, dat is ook een sport hoor: stiekem in een hele korte tijd als niemand het ziet urinemonsters verwisselen. Daar moeten ze gele truien voor uitdelen!

 

Over truien gesproken… ik heb gehoord dat Mart zijn Noorse truien op Marktplaats heeft gezet. Wie biedt?

heren: truien/vesten: nr: Advertentie: 608662844

Krant vanuit kinderogen

Krant vanuit kinderogen

Elke dag valt er een krant bij ons op de mat. Van mij hoeft dat niet persé. Ik lees het liefst 5 kranten per dag, bij voorkeur digitaal. Maar mijn wederhelft vindt de krant makkelijk om mee te nemen.

Een van de andere voordelen is dat je samen met je kinderen aan de keukentafel de krant kan doornemen.

Het eerst wat hen opviel was dat Vicks gaat verhuizen naar Zweden. Vanuit kinderen gezien is dat helemaal niet leuk natuurlijk (‘Zien we hem dan nóóit meer?’) en dan kan je als moeder voordat je het weet gelijk het fokprogramma van dierentuinen gaan zitten uitleggen.

We hebben het kort over zalmonella en doping. Het liefst slaan ze het familiedrama in Schalkwijk over, maar kunnen het toch niet laten mee te filosoferen over wat iemand tot zo’n daad brengt…. Tsja…
Leuk om te lezen is dat er bij de politie tips binnen stromen over de kunstroof in de Kunsthal. Als we even doorlezen hebben er vijf mensen gebeld. Hoe bedoel je: ’de tips strómen binnen’?
Een koninklijke bruiloft doet het ook altijd goed bij kinderen. Op bladzijde 9 staat een foto van een Luxemburgse prins met zijn lieftallige bruid. Wat sneu is dat haar moeder het niet meer kon meemaken, maar dat haar vader van 92 er gelukkig wel bij was. 92?! Huh? We willen gaan rekenen, maar er staat niet bij hoe oud gravin Stéphanie is. Even googelen… Steph is ongeveer 28, haar moeder was van 1941 (ouder dan mijn moeder… )en kreeg rond haar 43^ste Steph. Haar ouders scheelden ongeveer 20 jaar. Zo, dat weten we dan ook al weer. Overigens is het altijd bijzonder om te zien dat kinderen niet oordelen over leeftijdsverschillen.
Waar ze wel van onder de indruk waren is homogeweld. ‘Onbegrijpelijk!’
Het sportkatern slaan we in zijn geheel over aangezien er toch nooit iets van rugby in staat en sluiten af met stripje.

 

Kom niet aan mijn kind!

Kom niet aan mijn kind!

De media staan er vol van: misbruik van kinderen wordt steeds meer ontdekt en veroordeeld. Priesters, pedagogisch medewerkers of een Engelse presentator: uiteindelijk komt het verschrikkelijke verhaal naar buiten! Bij ouders komen gevoelens naar boven die niet zouden misstaan in de middeleeuwen: ‘Laat mij maar even, wedden dat hij het daarna nooit meer doet!’

Ik weet nog goed dat mijn dochter in groep 3 thuis kwam met het verhaal dat het een beetje zeer deed tussen haar benen en het was ook blauw. Mijn voelsprieten schoten omhoog, je hart slaat even over en kippenvel over mijn hele lijf.

Desondanks moet je als ouder heel erg oppassen hoe je met je kind in gesprek gaat. Er zijn ouders die hun kind zodanig ondervragen dat je je afvraagd of ze een cursus bij de FBI hebben gevolgd. Laat ik maar een verklaring afleggen, want dan ben ik ervan af. Of het nou waar is of niet. De ander is in de ogen van de ouder altijd al verdacht: kom niet aan míjn kind!

Je kind voorlichten is ook best lastig. We hadden laatst een hysterische peuter in de peuter wc. Het onschuldige jongetje naast haar had zijn broek nog niet opgetrokken, toen zij net uit haar wc’tje wilde lopen. Gillend en krijsend trok ze de aandacht van de leidster. En wat bleek na navraag bij de ouder: moeder heeft zó erg benadrukt dat niemand je zijn plasser mag laten zien, dat haar dochtertje van 3 daarin totaal was doorgeslagen. Arm jongetje: hij zal het voortaan wel uit zijn peuterhoofdje laten om met zijn broek op zijn enkels uit zijn wc’tje te komen. Kleine viezerik!

Een andere moeder kwam verhaal halen waarom haar kleuter blauwe plekken had op zijn billen. Er moest toch wel iets gebeurd zijn! En de juf zal dit natuurlijk wel weer niet gezien hebben. Tsja moeder, misschien is hij onhandig gevallen van zijn stoeltje? Hij heeft gisteren ook gegymd én buitengespeeld.

In het gesprek wat ik met mijn dochter had, kwam naar voren dat ze had gegymd en aan de ringen had gehangen. Eerst aan haar armen zwaaien en vervolgens met de benen dóór de ringen zodat ze kon schommelen. Met haar mollige beentjes hing ze in de ringen en dat zat niet fijn, maar het schommelen was wél leuk. Die blauwe plekken in haar lies kwamen van de ringen. Poe… wat een opluchting!

 

‘Knibbel, knabbel, knuisje.’

‘Knibbel, knabbel, knuisje.’

Het is herfst en binnenkort Halloween. Je ziet hier en daar paddenstoelen naar boven komen, de pompoenen een plekje krijgen en heksen uit hun hol te voorschijn komen.

Ik heb iets met heksen. Altijd al gehad. Ik kreeg door allerlei trieste geschiedenisverhalen medelijden met ten onrechte veroordeelde heksen. Misschien ben ik in een vorig leven een heks geweest? Ben ik veroordeeld door middel van de waterproef wellicht? Ik heb altijd al een verklaring gezocht voor het feit dat ik nooit zo lang onder water wilde blijven tijdens zwemles. En een fikse brand: echt doodeng!

Ik was erg geïnteresseerd in heksen, op een of andere manier vond ik ze niet eens echt eng. Vreselijk boeiend vond ik sprookjesverhalen juist. De heks van Sneeuwwitje, Doornroosje, Eucalipta, Madame Mikmak: hoe gestoorder, hoe leuker! Ik spaarde alle verhalen en alle heksjes die ik kon vinden kregen een plekje in huis. Als Johova getuigen aan de deur dreigden te komen, liepen ze snel onze deur voorbij alsof er een slechte kracht van ons huis afkwam (zwarte magie?).

Als ik in de natuur loop, valt mij een paddenstoel op die een ander nog niet heeft ontdekt en zoek de kaboutertjes. Silvana betekent dan ook vrouw van het woud, dat kan geen toeval zijn. Ik praat zelfs met mijn zwarte katten.

Halloween!

Zet mij op een zaterdag in oktober in een tuinwinkel en laat me de hele dag maar heks spelen. ‘Knibbel knabbel, knuisje, kom in mijn tuinhuisje!’,  ‘Knibbel, knabbel, knuisje, loopt daar nou een muisje?’, ‘Knibbel, knabbel, klantje, koopt u volgende week weer een plantje?’

Heerlijk, lijkt me dat!

Leuk bijbaantje!

Ik kom voor de ponserloop!

‘Ik kom voor de ponserloop!’

De b zit weer in de maand! Pardon? De r zul je bedoelen! Nee, de b! De b van bedelen. Via mijn kinderen kwam er al van alles en nog wat binnen: Jantje Beton, De Grote Club Actie, de Schoenendoosactie  en de sponsorloop. Natuurlijk doen we overal aan mee. De opa’s en oma’s zijn ook wel te porren. Je doet mee, omdat je een hart hebt en best wat euro’s kan missen voor het goede doel en ten tweede wil je je kind niet met een leeg vel terug naar school sturen! Beetje sneu.

Maar toen kwam het buurmeisje met haar Grote Club Actie langs en het voetballertje van de hoek, maar ja, je kunt niet iedereen sponsoren, he? Vooruit dan maar: twee euro voor de mevrouw van de Nierstichting… eurootje hier, eurootje daar.

En toen kwamen er twee brutale jochies van twee straten verderop langs. Of ik kinderpostzegels wilde kopen? ‘Nee, joh! Postzegels gebruik ik eigenlijk niet meer. Ik doe  steeds meer via de mail. Ik heb de kinderpostzegels van vorig jaar nóg in de la liggen.’ Hij zit me wantrouwend aan te kijken. ‘Ja, echt!’ Ik wilde ze bijna gaan halen om het te bewijzen. Maar, hallo! Ik heb hier een jongetje van groep 7 of 8 voor me staan! Ze zijn trouwens wel klein voor hun leeftijd, als ik ze met Scott vergelijk, maar bijdehand! Hij keek me aan en toen schoot zijn blik naar de deurpost. Daar bungelden nog, aan het laatste beetje plak, de postzegels van voorgaande jaren. ‘Ja’, zei hij, ‘ik zie het! Vorig jaar heeft u ze nog gekocht!’ Bewijs! (Hij moet agent worden) Ik wens ze succes en ze lopen door.

Tring! Ik kijk uit het raam, want ik verwacht niemand. Ik zie aanvankelijk niets, maar als ik op mijn tenen sta, zie ik de bovenkant van een vrolijk kinderparaluutje. Ik loop naar de deur en doe open. ‘He’!’ Het nakomertje van de achterburen is een vrolijk meisje met krullen. Met haar kaplaarsjes en een parapluutje loopt ze de buren langs.  ‘Ik kom voor de ponserloop!’, zegt ze slissend; ze is net aan het wisselen. ‘Kom maar even binnen staan’ (want het gaat flink doorregenen.) ‘Hoeveel rondjes denk je te lopen?’ dat weet ze niet, maar ik pak haar doorweekte blad papier uit een kreukelig plastic tasje. Erop schrijven gaat moeilijk door de natte vlekken, maar ik beloof dat ze voor elk rondje 0,10 krijgt.

Tip voor bedelaars: neem je schattige zusje mee, van een jaar of 5, 6 mag ook. Stuur haar door de stromende regen met haar gekleurde kaplaarsjes en lieftallig parapluutje naar de buren! Succes gegarandeerd!

De juf is 16!

De juf is 16!

‘Ha! Juf!’ En ze vliegt me om de hals. Tijdens pleinwacht vind ik het zó leuk om de kinderen om me heen te hebben.

Yasmin kijkt me keurend aan. ‘Hmmm…’ en ze zet haar wijsvinger tegen haar kin, ‘Hoe oud ben jij eigenlijk?’

Oei… Laat ik voor veilig gaan…’Wat denk je?’
’16?’
‘Nee, ouder!’
’15?’
‘Nee, nóg ouder!’
’18?’
‘Nee, nog véél ouder!’
Ze is even stil… ‘Hoe oud ben je dan?’
’43.’
Ze kijkt bedenkelijk.
‘En hoe oud ben jij?, vraag ik snel terug.
Heel slim zegt ze: ’Wat denk je?’
‘6?’
‘Hmmm… bijna…’
‘5 dan!’
‘Ja!’
‘Wanneer wordt je 6?’
‘Op mijn verjaardag!’
Ik schiet in de lach. Ze vraagt snel wanneer ik jarig ben. ‘Ik ben in de zomer jarig. Als het bijna vakantie is; dán ben ik jarig.’
‘En hoeveel jaar word je dan?’
‘Nou, dan word ik 44.’
‘Ja, dat klopt.’ en ze telt: ‘43, 44, 45, 46, 47…’

En dan ineens wijst ze met haar beide wijsvingers naar me. Ze begint bij mijn voeten en gaat dan langzaam omhoog:’ 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16! Zie je nou wel, je bent 16!’

heterdaad

In flagrante delicto

Ik wil het even hebben over een of ander glamouradvocaat, rijk en beroemd (laat ik geen namen noemen, want anders ben ik de sigaar. Maar je hebt die ijdeltuit vast wel eens in een tv-programma voorbij zien komen). Rijdt in mooie auto’s en woont samen met een voormalig nieuwslezeresje met big boobies in een prachtpand.

Schijnt grote sommen geld ontvangen te hebben van clienten! Van een klant wel 60 duizend euro aan contanten! Contant betalen schijnt niet te mogen, want dat is niet te traceren. Tsja, je kunt aan kantoor ook niet pinnen hè?

60 duizend contant… In wat voor tas neem je dat mee dan? Dat vraag ik me dan af… 1 boodschappentas? 2 boodschappentassen? Een koffer dan? Zo een op wieltjes, die je bij zo’n vage Chinese winkel kan kopen voor 50 euro? En waar bewaar je dat dan thuis? In je matras? Op de vliering? Hoe groot is dat spaarvarken?

Wat zal hij gezegd hebben? “Cash!! Dan kan Eef er tenminste ook niet aankomen. Weet je wat zij uitgeeft per week? Abnormaal gewoon! En wat te denken van mijn 3 ex-en. Niet te doen!”

Ik kan niet wachten op de realityshow!

Camera’s volgen hem overal: in de rechtzaal, in zijn limo, aan het dineren met zijn zakelijke relaties.
De spanning stijgt: zal Eva wel of niet bij hem blijven? Gaat hij zichzelf verdedigen in de rechtzaal?
We noemen het ‘Wie is de consigliere?’ met de volgende spelonderdelen: Kraak de kluis! & Wie vindt de pot met goud? Uiteraard met die BN-ers die je in elke show ziet: Patty Brard, Kelly en Michael Boogaard.
Dan kan hij Jokertje inzetten die dan de hele tijd op zijn plat Haags roept “Mea culpa, mea culpa!”
Aan het eind zien we hem afgevoerd worden in een oranje overall met een hark in zijn hand op weg naar een plantsoen. En dan komt Holleeder zingend langsrijden op zijn scooter:”Advocaatje leef je nog, iejadeeja…!”

 

Boe!!

column Praxis bulletin okt 2012

 

Taalgedoe

Het eerst woordje van onze dochter was ‘papa’ en toen onze zoon met zijn eerste klanken begon te experimenteren hoopte ik vurig dat hij dan wel met het woordje ‘mama’ zou beginnen. Maar nee, helaas, hij zei ‘koe’. Ik hoop tot op de dag van vandaag dat hij zijn lievelingsknuffelbeestje van de Hema bedoelde…

Taal leren is lastig en taal bijhouden ook, want het is altijd aan verandering onderhevig. Maar goed ook, anders zouden we nog steeds ‘mensch’ schrijven.

De peuterleidsters en andere collega’s met MBO3&4, zoals de onderwijsassistenten, hebben dit schooljaar een oproep gekregen om mee te doen met de taaltoets. Het geeft een hoop stress -wat logisch is- en het helpt natuurlijk helemaal niet als er in de wereld om je heen allerlei onzin wordt verkocht.

Neem nou reclame: Er is een bepaald soort merk huidverzorgingsproduct die het heeft over ‘micellaire reiniging’. De Van Dale heeft geen idee waar het overgaat, u? Maar als ze hele dure ingewikkelde woorden gebruiken, zal het product wel goed zijn misschien?

Hoe lastig is het om te leren dat duif in het meervoud duiven wordt. Maar waarom dan geen hont en in het meervouden honden? Ik drink uit een vat, wij drinken uit vaten, wij dronken uit de vaten. Maar als we kijken naar: de kat hinkt wordt het: de katten hinken en niet zoals bij vat: de katen honken.

Neem nou spaties…

Hoop gedoe om het nieuwe logo van het Rijksmuseum: er zit ineens een spatie tussen! Buiten het feit dat sommigen het logo ook gewoon lelijk vinden (kwestie smaak, niet waar?) vindt men het taalkundig een blunder. Rijks  museum staat er. Zou de ontwerper van dit logo dit bewust hebben gedaan? Ik denk het wel, want betere reclame voor het Rijksmuseum kun je niet bedenken! Iedereen wil nu wel zien wat voor logo er hangt! En als je er dan toch bent, kun je gelijk wel even binnen kijken.

Het wordt er niet gemakkelijker op als je de taal (beter) wilt leren en je in je boodschappentas de volgende producten vindt: ‘kippen kluiven’ en ‘boeren met worst’.

Ik zeg: "Boe!”

geen vakantie zonder hagelslag

Geen vakantie zonder hagelslag

Ik reed langs twee geparkeerde auto’s.

Bij de een was óp de auto een toren van spullen gelegd en daarover een blauw zeil gewikkeld. De man was de achterklep dicht aan het duwen; hij had er zichtbaar moeite mee. De andere auto zag er niet veel anders uit, behalve dat het zeil oranje was. Over het zeil waren spanbanden gewikkeld; het leek net een hele grote oranje bij.

Zouden ze bij elkaar horen? Broers misschien? Met twee families op stap. Ik zie de kinderen al zitten achterin gepropt en vader vol concentratie op weg…  naar familie in het buitenland?

Ik kreeg acuut last van jeugdsentiment, er kwam van alles bovenborrelen…

Niet veel anders gingen wij vroeger óók op die manier op familiebezoek. Het grootste verschil is dat deze kinderen misschien met hun ds op de achterbank zitten óf een dvd-speler hebben.

‘Wat wil je dat we meenemen?’ Ik hoor mijn moeder het nog opnoemen terwijl ze het op een briefje schreef:’Douwe Egberts, zakjes kippensoep van Honig, stroopwafels, drop en hagelslag. Ik neem ook nog een zak oude kleren van de kinderen mee, daar kan je vast wel iemand blij mee maken.’

Mijn vader sloopte altijd de achterbank uit zijn groene Opel Ascona, zodat mijn zusje en ik konden spelen of slapen.

Hoezo autogordels?
Hoezo veiligheid?
We deden er tussen de 14 en 18 uur over. Als we pech hadden 24 uur…
Hoezo airco?
We deden gewoon de ramen open! Ik zal de plakkerige rug en het bezwete hoofd van mijn vader nooit meer vergeten!
Elk jaar verdwalen bij dezelfde afslag en elk jaar dezelfde discussies over het missen van die afslag.
Hoezo TomTom?
Stikchargarijnig, moe en bezweet aankomen in het bloedhete plattelangsdorpje. Mijn moeder was altijd zó blij om haar zus te zien en wij met onze neef en nichtjes. Stoeien in de hooiberg, verdwalen in het maisveld, pootje baden in het beekje. Elk jaar dezelfde bestemming.

Ik hoor een collega het van de week nog zeggen: ’Ja, zó leuk dáár, ja wéér Spanje… heerlijk, en de kinderen hebben het dáár zó naar hun zin.’ Elk jaar dezelfde bestemming…

Ik heb juist de behoefte verschillende dingen mee gemaakt te hebben en verschillende plekken gezien te hebben.

We gaan dan wel (weer) naar Engeland en Wales, maar het is alweer lang geleden. Onze kinderen speuren internet af naar wildparken, steden, rugbyvelden, pretparken, en dierentuinen. Ze denken mee. Ik geloof dat er al een routebeschrijving is gemaakt!

Het enige wat ik nog hoef te doen is alle kleren in de caravan te stoppen  en een kastje met wat eten. Niet te veel, want het meeste kun je dáár wel kopen, maar wel: koffie, stroopwafels, drop en hagelslag!!

“Gij zult obediëren”

winnende column voor blad Praxisbulletin

“Gij zult obediëren”                                              april 12

Enkele dagen geleden las ik in de krant dat de KBOV wil dat leerlingen op de basisscholen het Nederlandse volkslied gaan leren.

De Koninklijke bond van Oranjeverenigingen vindt dat leerlingen te weinig weten van de historische betekenis van het Wilhelmus.

Het veertien coupletten tellende lied zit boordevol Vaderlandse geschiedenis. Dat klopt. Maar wees nou eens eerlijk; weten wij als volwassenen het uit ons hoofd? Nee, net als sporters lukt ons het eerste couplet maar net (en daarna begint het gejuich)

Ik ben het er mee eens dat je tijdens je geschiedenisles aandacht kunt besteden aan de tekst. Zullen we er even wat woorden uitlichten? Onverveerd, betrouwen, doorwondt, heires-kracht, vermeten, tempeest, oorlof, obediëren. Mooi dat je de kinderen hier even zoet mee krijgt. “Zo, jongens, betekenis opzoeken en aan het eind van de week dictee! Wie meer dan drie fouten heeft, moet op één been in de hoek staan met ezelsoren op. Gij zult obediëren!”

Fantastisch!

Op zich een leuk idee om van de naam van het kind een Acrostychon te maken. Alleen is Tim Bol zo klaar en Marie-Louise Verbruggen dan ernstig de klos.

Die leerlingen van ons; die moeten toch veel, hè? We leggen de prioriteit uiteraard bij rekenen en taal, daarnaast vinden we het belangrijk dat de kinderen genoeg (en goed) bewegen, kwaliteit van schrijven moet omhoog, voldoende kennis hebben van de wereld om hun heen, creatief zijn, zichzelf kunnen presenteren, verbaal zijn, proppen tussendoor nog wat muziek, letten op gezonde voeding, laten we de normen en waarden niet vergeten. Dan kan het Wilhelmus er ook wel bij!

Ouders die op de Poll van het AD ‘ja’ hebben ingevuld wil ik bij de inschrijving van hun kind volmondig het volkslied horen zingen, alle coupletten foutloos, alvorens wij tot inschrijving overgaan. Ha ha… Gij zult obediëren!

 

Eurospel

Eurospel                                                                           (mei 2012)

 

We spelen Monopoly. ‘Maar we doen het iets anders hoor, mam, want als je die belasting hie rop de pot zet kun je meer verdienen als je erop staat.’ ‘Ok, dus jullie veranderen de spelregels?’ ‘Ja, en dat apparaatje gebruiken we ook niet om huizen te kopen. Dat is zo’n gedoe.’
Veranderen van de spelregels is geen probleem, als alle spelers er van af weten en vóóraf aan het spel mee eens zijn. Doen we met pesten soms ook. Krijg je een 2 dan moet je 2 pakken en een joker is 5 pakken, maar we doen ook wel eens dat we alles achter elkaar optellen, en doen moet je dus heel veel pakken.

Griekenland wil wel meedoen, maar houdt zich niet aan de spelregels. Spelregels en afspraken zijn al enkele keren veranderd, maar het blijft lastig. Als je je niet aan de spelregels houdt, mag je niet meer meedoen. En dus uit de euro.

Eurosceptici trekken nu een lange neus: zie je nou wel!

Nee, Engeland heeft het goed gedaan… Niet in de euro. Steeds commentaar op de euro hebben. Hé, je deed toch niet mee? In Engeland is nog steeds veel armoede. Er zijn Engelse families die generaties lang in de steun zitten, geen opleiding hebben en waar de hulpverlening geen vat op kan krijgen. Generatie na generatie na generatie. Krijgen jong kinderen, maken hun school niet af, hebben geen werk, zitten in de criminaliteit, leven voor voetbal, laten de pittbulls uit, zuipen zich een hersenbeschadiging, enz. Klassensysteem is in Engeland nog duidelijk aanwezig. Ben je van lage klasse, kom je nooit in de upper-class. Want je ouders kunnen geen privé-school betalen. Je mag op die school omdat je vader de zandbak heeft gesponsord, eerlijk waar. Scheiding tussen rijk en arm. Een dubbeltje wordt daar nooit maar dan nooit een kwartje, hoe hard je ook werkt. Met dank aan de regering. Of dat anders geweest zou zijn als ze wél de euro hadden gehad, weet ik niet. Ik ben blij dat ik geen econoom ben. Stel je voor; al die vragen die je nu moet beantwoorden… Ik was er op school ook niet zo goed in. Ben nu wel blij dat we aan het einde van de maand nog wat overhouden.

Stel we stoppen met de euro. Waar denk je dan dat al dat geld ineens vandaan komt? Moet allemaal ineens worden gedrukt en geslagen. Wat is ons belangrijkste exportproduct eigenlijk? Bier? Dan moeten we Engeland wel te vriend houden;)

Ik denk dat niemand wil dat er veel geld gepompt wordt in een zinkend schip. Of je nou voor of tegen de euro bent. Het gaat er ook om wat het voor consequenties heeft voor ons?

Heel veel mensen hebben allerlei meningen over de economie. Mensen die hun eigen financiën niet op orde hebben roepen nu om het hardst: ’eigen hypotheek eerst!’.

Economen breken hun hoofd over dit probleem.

Loslaten van Griekenland, zou totale anarchie kunnen betekenen. En dat doen wij als beschaafde landen hen toch niet aan? We laten hen toch uiteindelijk niet stikken in hun ouzo?

We zijn met zijn allen dit eurospel begonnen en moeten er het beste van maken. Met of zonder spelbrekers.