Koningsdag 2015, wat leuk om te zien dat de drie prinsesjes gelukkig ook hele gewone kinderen zijn.
Een knot die niet lekker zat. “Ik zei toch dat ik het los wou, mam!” net als bij elk meisje van die leeftijd een hele strijd om die klitten eruit te krijgen ’s ochtends.
Die optocht van die boten was soms zo saai dat je elk prinsesje wel een geeuw zag onderdrukken. Amalia is duidelijk al meer getraind voor dit soort evenementen. Ze instrueerde haar jongere zusjes geregeld met een por: “Wel zwaaien, hoor!”. Daar kwam dan weer een glimlachje op hun gezichtje tevoorschijn. “O, ja… lachen en zwaaien”.
Tussendoor mochten ze pauze houden. Ergens lunchen en de schoentjes even uit. Misschien wel even op de tablet, Facebook en Twitter bijwerken…
“met me vader naar boten gekeken… boring…”,
“er waren veel mensen die ik niet kon… whatever… “,
“freakin’cold #Dordt”
“Mijn vader met zijn grapjes… schaam me dood”. “Serieus?? #nooitmeerponcho”
Toen weer terug naar mama. Wat me op viel was dat ze alle drie in haar armen vielen. Was de pauze dan zo erg? Wat voor begeleiding zat daar bij? Stomme kindermeisjes? Vies eten? Weer gezond?
Daarna naar een geschiedenis-toneelstuk kijken. “OMG, niet doorheen te komen.”
En toen weer lopen. Lopen en zwaaien. Zwaaien en lachen. Naar het volk. Het volk van Oranje.
Het volk in Oranje. Ik denk dat de meisjes van Oranje ook best zo’n oranje t-shirt aan zouden willen met een opschrift: “Willem, ik sta hier!”. Ze moesten vast een lach onderdrukken. Zo diadeem met rode, witte en blauwe veren of zo’n oranje hoed met bloemen. Ja, dat vinden de meisjes vast leuker dan die cape/poncho.
“Waarom is de cape niet oranje mama? “
“Oma had geen oranje gordijnen, Amelie, niet zeuren”. "Lachen en zwaaien! Zwaaien en lachen!"
http://www.ad.nl/ad/nl/31040/Koningsdag/article/detail/3984617/2015/04/28/Prinsesjes-zijn-al-kleine-fashionista-s.dhtml
