Heeft
u ook kippenpootjes?
Loopt
moeilijk, hè?We zijn er nog net op tijd bij, want hij is bijna los. De meest bakken zijn al leeg. Er liggen alleen nog wat kleine pootjes. Ik sluit achteraan in de rij aan.
“Pondje
?”, vraagt de kippenboer aan de vrouw die naast me staat. Blijkbaar koopt ze
vaker “een pondje”. Ze knikt en vraagt: ”Vrouw er niet?”. Poelier gooit
dampende nieuwe pootjes in een lege bak. Hij schept een pondje in een zak voor
haar. Zijn reuzenhanden vallen me op, of zijn de pootjes zo klein deze keer? Terwijl ik 0,685 op het display van de
weegschaal zie staan, vertelt hij: “Teen gebroken!”
“Joh?”
Misschien hoef je bij vast klanten niet meer te vragen of het ietsje meer mag zijn.
“Ben je d’r op gaan staan?”, grapt ze.
Als zijn voeten ook reusachtig zijn, zou me dat niet verbazen. Ik schat dat er weinig ruimte is achter de toonbank.
“Nee”, zegt de poelier. “Boek op gekregen!”
“Joh?”
“Jaha, een boek van Rien Poortvliet…”
Ik
moet oppassen dat ik niet ga glimlachen. Ik verwacht dat de poelier met zijn
reuzenbenen zo over de toonbank kan stappen en dit kaboutervrouwtje kan
pletten.
Een
boek van Rien Poortvliet!, denk ik. Het boek der Kabouters? O, nee!
“Dat
is een zwaar boek hoor!”, gaat hij verder. “Een páárdenboek! Zo op haar blote
tenen!”
De
vrouw kijkt geschokt en rekent af. Waarschijnlijk ziet zij net als ik een
blauwe kloppende teen met aan de bovenkant nog een klein stukje van een
glimmend rood gelakt teennageltje. Jak!
Dan
zijn wij aan de beurt. Ik vraag wat milde en wat pittige pootjes.
Alle
grappen die we de afgelopen weken hebben gemaakt over paardenvlees, zal ik maar
niet maken. Ik moet ineens denken aan Jessica Simpson, die bij het eten van kippenvleugeltjes aan haar toenmalige verloofde vroeg: “rare naam Buffalo Wings… Buffels hebben toch geen vleugels?”
