Nieuwe schoenen
Op de verjaardag van mijn moeder had ik ze aan. Mijn
nieuwe aanwinst van maar liefst 12 centimeter hoge zwarte elegantie. Topjurkje
erboven en voilà; ik kon de gastvrouw spelen. We hadden ons lekker uitgesloofd
met high-tea, want oma wordt maar een keer 70, hè? De een naar de andere oom en
tante kwam binnen. Maar na 34 keer heen en weer lopen, volle dan wel lege
glazen dan wel kopjes thee dan wel koffie en niet te vergeten de schoteltjes,
begon het kweetnietwatvoorleer te knellen!
Fluisterend vroeg ik mijn zoon of hij mijn anderen
exemplaren uit de auto wilde halen, en dat deed de schat! Moeders kon nog even
vooruit.
Na de high-tea namen wij liefdevol afscheid van alle
gasten en gingen wij op weg naar een volgende verjaardag. Een kinderverjaardag
wel te verstaan. En een kinderverjaardag kan je niet voorbij laten gaan,
natuurlijk! Wat een timing! We konden gelijk aanschuiven. Met een plastic
bordje in ons hand schepte we lekkere Chinese gerechten op. Daar waren we echt
aan toe, na 14 gebakjes… ik nam plaats
op een klapstoeltje, niet wetende dat er naast mij een ware charmeur zou
plaatsnemen! Zijn beentjes bengelden over de rand van zijn klapstoel. We
raakten in gesprek over zijn hobby: de scouting. Hij vertelde wat ze daar zoal
doen en dat hij er veel vriendjes heeft. En toen kwam het: hij had nieuwe
schoenen gekregen! Ik keek naar zijn ontschoende sokkenvoetjes. Alsof hij mijn
gedachten kon lezen stoof hij van zijn stoel en glipte de gang in om binnen één
tel terug te komen met zijn aanwinst. En inderdaad! Ze hadden de wauw-factor!
Ik hield ze onder mijn voet om te laten zien dat hij “al bijna mijn maat” had.
Hij glunderde ervan. Vol trots ging hij dan maar de kamer rond om ze aan
allerlei ooms, tantes en aanverwanten te laten zien. Iedereen zei iets leuks:
”Zozo… Zijn die nieuw? Wauw! Wat stoer! Heb jij al maat 34? Tsjonge jonge…” Heerlijk
zo’n rondje langs allemaal mensen die iets liefs zeggen over je schoenen. Ik
herinnerde me dat ik, toen ik nog een kleutergroep had, de kleuter ook een
rondje in de kring liet lopen met zijn nieuwe schoenen, dan wel nieuwe jas of
iets anders. We hadden er een bijpassend liedje bij: ” ... heeft nieuwe
schoenen, schoenen, schoenen. … heeft nieuwe schoenen van je dippie dappie do!”
Waarbij de kleuter vol trots de kring rondhuppelde.
Stiekem zouden we dat allemaal misschien wel eens
willen, hè? “Zo, heb jij nieuwe schoenen? Wauw! Die zijn mooi!...” Jammer… die van mij liggen in een plastic tasje in de auto… ze knelden een beetje… Ik wilde er zo graag glunderend de kamer mee rondhuppelen...
